Fijne jaarwisseling!!

En doe voorzichtig met het vuurwerk als je met 10 vingers typt.

(anders natuurlijk ook)

Jeans Rock!

Jo, check this out.
Bought myself a new pair of jeans!

Vet gaaf man.
Ik zal het even uitleggen. Ik heb eigenlijk drie spijkerbroeken die ik draag. Een Levi's, maar die moet je aantrekken en de ene keer zit ie goed en de andere keer denk je dat die zo ongeveer in je bilnaad is vastgegroeid. Dus die draag ik niet zo vaak. Dan heb ik nog twee andere broeken die ik zo ongeveer om en om draag. Maar omdat we hier nogal eens met de knietjes over de grond gaan, zijn ze allebei al aardig versleten bij de knietjes. En sinds ik het in de gaten heb, denk ik elke keer bij het aantrekken van één van die broeken, dat ik toch wel dringend een nieuwe spiekerboks nodig heb.

Een van de broeken waarvan de knietjes aardig versleten zijn, is een beetje een donkere spijkerbroek. Heerlijk broekje trouwens om aan te hebben. En mijn kont komt er ook mooi in uit (zeggen sommige collega's die altijd maar achter mij willen lopen op de trap). Die spijkerbroek heeft van oorsprong al van die gebruikerssporen, maar heeft dit nooit gehad bij de knietjes. Nu dus wel en gelukkig is het niemand opgevallen (of ze hebben zich stil gehouden en stiekem achter mijn rug gekletst). Daarbovenop komt dan nog het miserabele koude weer. Die vieze wind blaast zo door mijn zelf ontwikkeld kniegat en dat is ook weer niet goed voor de je weet wel.

Maar vandaag was het dus eindelijk zover. Ik mocht een nieuwe spijkerbroek kopen :-)
We hebben midden in de winkelstraat gewoond, ik loop graag even door de Lange Nering, maar kleren kopen doe ik eigenlijk niet zo vaak.
Eigenlijk ben ik meer zo'n boertje, die eens per jaar naar de stad gaat om weer voor een heel jaar zijn kleren te kopen. Heb dan ook gelijk maar twee broeken gekocht. Kunnen we weer even mee door, laten we maar zeggen.

Haha. Ook weer niet helemaal waar natuurlijk. Als ik iets moois zie en de prijs staat me aan, dan koop ik het echt wel.

En het is natuurlijk ook nog eens uitverkoop overal, dus dat is dan weer mooi meegenomen. Eerst naar de WE, je weet wel die vette designwinkel tegenover die andere vette designwinkel de C & A (spreek uit op zijn Amerikaans, dan lijkt het wel design!). Daar in sneltreinvaart door de rekken worstelen, want ik heb een hekel aan die verkoopsters die je van alles aanpraten. Ik moet de hele dag in die broek lopen en ik ben 32 jaar en weet echt wel of iets mij staat en of het lekker zit. (alleen als het een mooie verkoopster is, dan wil ik nog wel eens informatie inwinnen). Na vijf minuten stond ik al in mijn boxer in het pashokje om de eerste broek te passen. Ach wat jammer nu, hij is te groot om mijn middel. De weist noemen ze die volgens mij. Dus een ander maatje en als het goed zit, dan zit het goed. Zeuren we niet langer en lopen we naar de kassa om te betalen en weer weg te gaan.

De tweede broek gekocht bij Jeans Centre. Dit is een laag modelletje. Op zich een mooie broek, maar ik moet hier wel aan wennen. Je hebt constant het gevoel dat die bouwvakkersspleet even een kijkje komt nemen. Maar na een helpende hand (niet te letterlijk nemen) van de verkoopster die mij een riem aanbood, ben ik toch overstag gegaan en heb ook deze broek gekocht.

Dus om een kort verhaal lang te maken:

Kleren maken de man!

Einde Kerst

En voor je het in de gaten hebt is het al weer 2de kerstdag een uurtje of 9 in de avond. Dat was dan de kerst voor dit jaar.
Het is zeker een leuke kerst geweest, ondanks onze werkzaamheden.
Kerstavond heb ik gewerkt tot 12. Het was aardig rustig op de site en het was dan ook wel een lekker werkavondje. Je gedachten gaan dan toch uit naar de kerstavond. Hoe anders is het als je aan het werk bent.
In Bornerbroek hebben we een soort van traditie. Als je wilt kun je 's avonds naar de kerk gaan (ben RK), maar dit is geen verplichting. Nu ben ik niet zo'n type die tijdens de kerst en pasen in de kerk moet zitten, omdat iedereen dit doet. Maar het kan wel. Mijn zusje en ma zitten bij het plaatselijke koor en dat houdt dan automatisch in dat ze de mis van half 10 moeten zingen. Deze duurt een uur tot anderhalf uur en daarna gaan we altijd met de family aan de koffie en broodjes. Altijd erg gezellig. Hier moest ik nog wel even aan denken, tijdens mijn werk. Ik had toch liever daar gezeten :-)
Gistermorgen moest Miranda al om 7 uur werken tot half 2. Ik heb samen met de kids een overheerlijke sinaasappelbavarois gemaakt. Blijft leuk met de kinderen in de keuken iets in elkaar flansen. Nadat het klaar was, hebben we het in mooie bekers gegoten en afgewerkt met plakjes sinaasappels. In de koelkast ermee. De kinderen vonden het prachtig.
Omdat ik van 7 tot 12 's avonds moest werken, zijn we rond 4 uur met ons gezinnetje aan de kersttafel gegaan en hebben we heerlijk gegeten. Nu de woonkamer ook groter is, heb je toch meer het kerstgevoel. Moesten we eerst nog tussen het speelgoed door, nu hebben we meer ruimte voor de eettafel en als je deze dan in de kerstsfeer dekt, dan geeft dat een goed gevoel.
We hebben niet gegeten, maar gevreten. Eindelijk was het tijd voor het toetje (geserveerd met zo'n spuitfontein die je aan moet steken) en na twee happen van Esmée en een halve beker van Julian en Miranda zat de buik goed vol. Wat een machtig toetje. Haha.
Gisteravond was het ook akelig rustig op het werk. Niets aan als je moet werken, je kunt het beter druk hebben, dan gaat de tijd ook sneller. We waren minimaal bezet en het sfeertje was wel goed. Dus het viel nog wel mee en het was nog wel een keer 12 uur.
Vanmorgen uitgebreid ontbijt en op de koffie geweest bij paps en mams Emmeloord. Esmée is daar gebleven en belde rond een uur of 6 op dat ze wel durft te logeren daar. Is helemaal goed. Miranda moet vanavond tot 10 uur werken. Die komt ook zo in huis.

Oh ja, ik heb het spreekwoordenboek teruggevonden. Een echte dijenkletser:
Ik heb het dit weekend rustig aan gedaan, dus

ik heb Schiedam niet in het oog!

Julian wil weten hoe je een eigen website maakt

Julian is benieuwd hoe ik mijn verhaaltjes op het internet zet. Hij wil zelf ook graag. Dus bij deze:
haloo ik ben julian en ik kan heel goet voetbalen
ik ben 6jaar
ik woon aan de pegaasus straat
groetjes julian van slooten

Kerststory 4

De laatste van allemaal.

In de vorige 3 story's staat in het kort wat we allemaal hebben gedaan en meegemaakt hebben de afgelopen weken. Ik zal het bloggen nu weer oppakken en ga proberen iedere dag een blog te maken.

Voor de liefhebbers:

Ik heb van Sinterklaas een spreekwoordenboek gekregen, maar die kan ik nog niet vinden. Dus als deze weer boven water komt, gaan we gezellig weer bij iedere post de spreuk van de dag plakken.

Voor Sten en Britt:

Hallo daar. Ik hoorde al van tante Elles dat jullie daar gaan logeren. Ik hoop dat het erg gezellig is. Wat leuk dat jullie een berichtje hebben achtergelaten. Ik schrok er van.

Julian en Esmée die vragen ook elke keer wanneer we nu weer eens een keertje naar Bornerbroek gaan. Ze willen zo graag met jullie spelen. Maar eigenlijk moeten jullie ook wel een keertje bij ons komen, hoor. Julian en Esmée willen zo graag hun nieuwe kamer laten zien. Dan moet je wel voetbalschoenen meenemen, Sten. We hebben een voetbalveld voor de deur! Neem dan wel oude schoenen mee, want er ligt best wel veel hondenpoep, dus een dikke vette sliding kun je beter maar niet doen.

Veel plezier bij tante Elles en een dikke knuffel van ons allemaal.

Als laatste wil ik iedereen die dit leest een heel prettig kerstfeest wensen en mocht ik je niet meer zien of spreken de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar. Hasta la pasta!

Kerststory 3

Het einde van het jaar is in zicht! De meesten krijgen vakantie of hebben nu al vakantie. Allereerst veel plezier!

Wij hebben de dagen dit jaar opgemaakt aan het huis, dus een kerstvakantie zit er helaas niet in. Ik werk 1ste kerstdag, oudjaarsdag en nieuwjaarsdag en Miranda werkt 1ste en 2de kerstdag. Dit is niet echt ideaal, maar het is niet anders. Volgend jaar doen we het hopelijk anders.

Het einde van het jaar betekent natuurlijk ook kerstvakantie voor de kinderen. Voor Julian en Esmée is dit jaar ook best wel anders dan normaal.

Na de kerstvakantie gaan ze allebei naar een nieuwe school (de Triangel). Esmée wordt 2 januari vier jaar, dus die gaat automatisch naar de basisschool en Julian moet ook naar een andere school. We hebben hiervoor gekozen omdat de Triangel veel dichter bij ligt dan de oude school en aangezien ze nog vrij jong zijn, lijkt ons dit de beste oplossing. We zijn nog niet van plan om hier over een paar jaar al weer weg te gaan, dus de kans zit er dik in dat Sil ook naar die basisschool moet.

Een nieuwe start betekent ook afscheid. Esmée van de peuterspeelzaal en Julian van de Adriaan Valeriusschool en van zijn klasgenootjes.

Afgelopen maandag hebben we het gevierd op de peuterspeelzaal. Het was onze beurt toevallig om een middagje mee te helpen, dus dit is gelijk gecombineerd. Ik was weer de gelukkige om een paar uurtjes met de peuters in de weer te gaan. Is ook wel leuk werk hoor. Na een kerstklok te hebben gemaakt, met de duplo te hebben gespeeld en in de zandtafel was het eindelijk tijd (met mijn kop vol met zand) voor Esmée om te trakteren en uiteraard alles wat daar bij hoort. Zingen, kaarsjes, kroon op en feest vieren.

Dus mevrouw stond op de grootste stoel met haar hoedje op en ze zong uit volle borst mee met alle liedjes. Best nog wel emotioneel om te zien hoe jammer de juffen het vonden dat ze weg gaat. Ze was altijd een vrolijke flierefluiter die constant maar aan het kletsen is. De juf gaf haar nog een zakdoek met alle namen van de kinderen erop en een enorme dikke knuffel.

Miranda is vanmorgen meegeweest met Julian naar zijn laatste schooldag. Juul zit in groep 3 en hij had er best wel moeite mee om afscheid te moeten nemen. Het viel natuurlijk allemaal samen met het kerstfeest, maar ze hebben toch goed hun best gedaan. Hij heeft een heel boekwerk met allemaal tekeningen van de klasgenootjes gekregen en nog een voetbal van de overblijfjuffen. Helemaal vol van emotie kwam hij vandaag in huis. Dat gaat je wel door het hart.

Gelukkig hebben ze beiden afgelopen dinsdag al een ochtend meegedraaid op de Triangel en ze vonden het prachtig, dus we verwachten eigenlijk dat alles wel los loopt straks.

Kerststory 2

Dan het tweede verhaal. Dit verhaal gaat over kerst op het werk.

Aangezien vele van mijn collega's inmiddels al een stukje over het mega vet gave kerstfeest hebben geschreven, probeer ik het kort te houden. Nu is dit ook niet zo moeilijk, ik weet toch niet zoveel meer, ahum.

Maar voor de niet-Marktplaatsers in het kort.

We hebben vorige week vrijdag het kerstfeest gehad. Dit werd gehouden in de basiliek in Bant. Ik was er nog nooit geweest. Heb niet zo'n band met Bant.

Het feest was geheel in Las Vegas stijl. Iedereen was dan ook op en top gekleed. Ik ben in de bus gestapt die vanuit Amsterdam was vertrokken, daar zaten mensen uit ons bijgebouw :-) in Amsterdam in.

Op het feest aangekomen, kregen we gelijk al een heerlijk alcoholisch drankje voorgeschoteld. Daarna kregen we een preview van de nieuwe Marktplaats reclame op de tv. Ziet er goed uit!

Om een lang verhaal kort te maken:
Veel eten, drank en uiteraard was er ook gelegenheid om een gokje te wagen. Dit was toch voor niets, dus iedereen blufte er wat af. Na gedronken, gegeten, gedronken, gespeeld, gedronken, gedanst, gedronken, gerookt, gedronken te hebben was het al weer tijd om naar huis te gaan. Maar niet voor bakkertje! Nee hoor, als we eenmaal los zijn, dan zijn we ook los. Dus met een paar collega's nog naar de Bottom om even af te drinken.

Voordat ik het in de gaten had, gingen de lichten aan en dit betekent doorgaans dat de kroeg gaat sluiten. Shit, is het alweer zo laat. "Vroeger" kon ik kruipend naar huis, maar nu niet meer. Dus met drie man maar een taxi besteld, want dat hele stuk lopen was ook niet goed gekomen. Denk dat ik nog eerder in de Urkervaart had gelegen dan in mijn warme bedje.

De volgende dag voelde ik mij dus ook knap beroerd en heb me voorgenomen NOOIT meer bier te drinken. Zit ik hier weer met een Grolschje in mijn hand. Ach ja, zo gaat het wel vaker. Nu ben ik niet meer zo'n kroegtijger, dus het mag wel een keer.

Het tweede deel van Kerst op het werk:

Vorige week donderdag ben ik met The Nance een dagje op pad geweest om onze business partners een kerstpakket of een kauwgombalautomaat te overhandigen. Dit was errug leuk en vooral gezellig. Er was een busje gehuurd en Nance was als kerstman(vrouw) verkleed. Ik mocht de hele dag chauffeuren. Je moest die gezichten eens zien. Iedereen is blij verrast als de kerstman binnen komt lopen en de geschenken vielen dan ook allemaal in goede aard. Uit mijn hoofd zijn we in Amersfoort, Hilversum, Utrecht, Schiphol, Amsterdam en volgens mij nog een plaats geweest. Een dag van 12 uur gemaakt, maar volgend jaar gaan we gewoon nog een keer. Echt leuk om te doen.

Ik heb geen foto's van het feest (gelukkig) maar wel een paar van Nance in haar outfit:

Kerststory 1

En daar zijn we weer! Hoera, hoera!

Ik heb een biertje erbij gepakt, smaakt nu onderhand wel weer :-) en ga met rasse vingers over het toetsenbord om jullie alles te vertellen. Maar het is alweer zo lang geleden, dus het lijkt me het beste om het in een aantal posts te doen.

Post 1: De verhuizing!

Die twee nachtjes hebben wel erg lang geduurd, hoor ik al hier en daar. En dat klopt. Zondags zijn de stoottroepen uut Twente met een klein vrachtwagentje in de polder aangekomen om te helpen verhuizen. Wat een koleretrap!!!!

Als je dagelijks een paar keer die trap op moet in ons oude huisje (of zoals Esmée zegt: blauwe huis (blauwe voordeur)) dan valt het nog wel mee. Maar als je alles eruit moet halen en constant op en neer moet, dan valt het zwaar tegen. Nooit aan gedacht, maar de trap heeft 19 treden en is eigenlijk ook nog best wel steil. Nogmaals: Wat een koleretrap!! Zo, dat is eruit.

We zijn wel 5 keer op en neer gereden om alles over te krijgen, maar gelukkig hadden we goede hulp. De kids waren er niet (scheelt ook weer), die hebben gelogeerd bij opa en oma.

Uiteindelijk om een uurtje of 4 hadden we alles redelijk op de plek en kregen we echt het idee dat dit ons nieuwe onderkomen is. Als je meubels erin staan, dan lijkt het toch wel weer heel anders.

We moesten de eerste nacht nog wel op het beton slapen, omdat maandags pas de vinylvloer op de bovenverdiepingen kwam. Dus matrassen op de grond. Met zijn allen op één kamer en tukken maar.

Een paar foto's:

Newsflash!

Je gaat het niet geloven, maar bakkertje gaat vanavond weer posten!

Nog twee nachtjes

En daar zijn we weer. Vandaag zijn de laatste grote klussen geklaard. De rest is eigenlijk allemaal afwerking. Even een resumé. Mijn vader (rechts) oom Gerard (links) zijn vanmorgen al vroeg uit Tukkerland richting Aardappelland gereden om de handjes weer eens te laten wapperen. Voor pa was dit al weer de derde dag deze week. Hij is begonnen met het sausen van de muren (samen met Henk, broer van Miranda) en daarna was de trap aan de beurt. Een hels karwei. Na vele uurtjes van krabben en fohnen en vloeken :-) is de trap kaal. Applaus graag. Wat een doorzettingsvermogen. De trap staat nu in de grondverf.

Ik heb vandaag met oom Gerard het tegellaminaat in de keuken en de hal erin gelegd. Veel zaagwerk, maar ook dit eindresultaat mag er zijn. Miranda is druk met inpakken en schoonmaken.

De vloer in de kamer ziet er ook goed uit. We zijn dik tevreden met onze keuzes. Morgen de kleine klusjes. Plintjes erlangs, wandcontactdozen eraan, lampen ophangen, gordijnen ophangen, douchestang en thermostaatkraan eraan, de laatste verf eraan, schoonmaken uiteraard en ik weet niet wat allemaal nog meer. En dan opmaken voor de grote verhuisdag op zondag. To be continued!

Een paar foto's

Hey daar.

Het schiet allemaal al aardig op. Vanavond begin ik met de vloer in de kamer. Zal even een paar foto's showen.

Slaapkamer van Julian.

Voor:

Na:

Natuurlijk heeft Sil ook zijn handjes uit de mouwen gestoken :-)

Update

Even weer een korte update over ons nieuwe stekkie.

Zoals jullie hieronder kunnen zien, is de bovenverdieping op de vloer na klaar. De vloer wordt 11 december gelegd. Nu hebben we in de planning om 10 december over te gaan, dus dat wordt een nachtje op beton slapen :-)

Wat hebben we gedaan de afgelopen dagen:

Het behang in de woonkamer, hal, wc, zolder en slaapkamer Julian is eraf gehaald. Volgens mij hebben we wel 30 vuilniszakken met behang weggegooid. Ongelooflijk waar ze allemaal behang hadden.

De lange wand in de woonkamer is in de saus (leverkleur) gezet.

De plafonds in de kamer, keuken, hal en wc zijn in de saus gezet.

Het plafond in de keuken hebben we met gipsplaten afgewerkt (hier zaten schrootjes). En ook in de hal waar een schrootjeswand zat, hebben we gips op gezet.

De voorzolder is ook gesausd. Is nu helder wit. Toch wel fijn als je de zolder opkomt.

De slaapkamer van Julian:

Hier zit veel werk in. Langs de schuine kant en langs de wanden komen gipsplaten. Dus hier moet rachelwerk opkomen en daarna de platen erop. Hier zijn we nog mee bezig. De achterwand is van steen, maar die is zo ontzettend krom. Dus die zijn we nog aan het uitvlakken. Dit omdat er behang op moet. Dan natuurlijk alle schroefgaten dichtmaken, sausen en behangen.

Een paar foto's dan maar:

De kop is eraf

Zoals de titel al zegt. De kop is eraf. En dan hebben we het natuurlijk over ons huisje.

Gistermorgen de sleutel gekregen en gelijk gekeken natuurlijk. Je wilt eigenlijk gelijk aan het werk, maar dat lukt dan niet helemaal.

Het hele huis zit nog in de behang. Overal zit het, je kunt het zo gek niet bedenken.

Gisteren tegen een uur of half vier zijn de harrelly's komen kijken en ze hadden de auto vol met spullen. Stoomapparaat, behangtafel, rollers, kwasten, schragen, schuurmachine, noem maar op.

Snel door het huis gelopen en alles laten zien. Zelf was ik gistermiddag al een beetje begonnen met het behang er af te trekken. Maar zonder stoomapparaat gaat dat een beetje lastig. Ik moest gisteravond nog werken om half 5, dus alles moest vlug, vlug.

Vandaag was dus de eerste volle dag. Vanmorgen al vroeg met Julian (in pietenpak) naar het huis gegaan en daar begonnen met het behang er af te halen.



Ja, dat was het eigenlijk wat ik vandaag gedaan heb. Behang, behang, behang en nog eens behang. Miranda heeft vanmorgen Sil naar opa en oma in Emmeloord gebracht. Hij blijft daar vannacht slapen. Is zijn eerste logeerpartij. We zijn benieuwd! Daarna is ze met Esmée naar de behangwinkel gegaan. Nu hebben we hier geluk mee, want de winkel zit onder ons. Dus daar maar gelijk afspraken gemaakt. Ideaal. We kunnen net zoveel meenemen als we willen en alles kan ook zo weer terug. Scheelt ook weer 40 ritjes naar de Gamma waarschijnlijk.


Dan was er vanmiddag natuurlijk de intocht van Sinterklaas en de mega vette zwarte pieten (volgens de kids). Miranda is daar naar toe geweest en ik ben maar weer naar mijn geliefde behang gegaan. Tegen half 4 waren ze terug en hebben we nog doorgewerkt tot half 7. Maar er komt schot in. De hele bovenverdieping is nu kaal.



Ik heb deze week nog twee dagen vrij kunnen nemen en de harrelly's komen de hele week. En niet te vergeten Elles, die ons woensdag komt helpen. (Bij deze Elles). Dus we gaan een produktief weekje tegemoet.


En volgende week hebben we een digitale camera. Dan zal ik ook wel een paar foto's plaatsen van de vooruitgang die we dagelijks boeken.



Dat was het eigenlijk wel voor vandaag. Ik ben aardig moe, moet morgen overdag werken, dus ik denk dat we vanavond lekker vroeg onder de wol kruipen. Morgen weer een spannende dag. We mogen onze schoen zetten van Mama Miranda, dus ik sta morgenvroeg om 6 uur beneden om te kijken of er iets in zit. Ik stop er nu mee, want ik moet nog een tekening maken voor Sinterklaas en ik moet nog naar de AH om wortels voor Americo en zijn zoontje Pegasus (!!) kopen.



Hieronder de eerste foto van Pegasus:

Tomorrow, tomorrow

Daar zijn we weer.

Er is weer veel gebeurd de laatste twee dagen.
Gisteren had ik mijn contractbespreking bij Marktplaats. Mijn tijdelijke contract loopt aan het eind van dit jaar af, dus het werd tijd om daar over te praten.
Ze zijn dik tevreden over mijn prestaties en ze hebben dan ook besloten om mij een vast contract voor onbepaalde tijd aan te bieden.
Nou, ik kan je zeggen dat dat een lekker gevoel is.
Natuurlijk weet je wel ongeveer waar je staat, hoe je in de groep ligt en hoe je presteert. En ik was er ook niet echt bang voor, maar het is toch fijn om te horen dat je werkzaamheden gewaardeerd worden en je een vast contract hebt.
Ik ben 1 januari dit jaar begonnen. Eigenlijk samen met Wilma. Ook zij heeft een vast contract gekregen, waarvoor natuurlijk mijn felicitaties. Vandaag hebben we dan ook samen getrakteerd.

Dan maar weer over het huisje.
Gisteren morgen ben ik er nog langs gereden en toen zag ik de deur open staan. Maar het regende en volgens mij waren de vorige bewoners aan het werk, dus ik ben niet naar binnen gegaan. De verwachting was dat we ergens volgende week wel een telefoontje zouden krijgen, dat het huis vrij is en dan een datum afspreken wanneer we samen het huis gaan inspecteren op eventuele gebreken en daarna aan de slag kunnen.

Nu kreeg ik vanmiddag een mailtje van Miranda. Ze hebben gebeld. Joepie.
Morgen om 10 uur kunnen we de sleutel ophalen om te gaan kijken. Daarna terug naar de woningbouw om het huurcontract te tekenen.
Dit betekent dat we morgen al kunnen beginnen!! Dat is toch wel weer heel snel. Niet verwacht. Maar daar zijn we wel blij mee. Zo hebben we mooi de tijd en hoeven we niet vlak voor kerst of zoiets te verhuizen.

Dus vanaf morgen loop ik weer ik mijn werkkloffie. Druk aan het klussen.
Super toch!!

De harrelly's (paps en mams) komen morgenmiddag kijken en dan gaan we een plan opzetten. Volgende week komen ze deze kant weer op om ons een weekje te helpen. We gaan dan ook hard aan het werk.

Dat was het eigenlijk wel zo'n beetje voor vandaag.
Doei doei.

Ons nieuwe huisje

Alvorens een nieuw blog te gaan schrijven moet ik helaas mededelen dat mijn bloggies van de aankomende tijd zeer waarschijnlijk over hetzelfde onderwerp gaan. Nl. ons nieuwe huisje en de voortgang ervan.
Dit omdat we er natuurlijk helemaal vol van zitten.
Bij deze wil ik hier dan ook mee beginnen.

Vandaag kregen we de officiele brief van de woningbouwvereniging waarin te lezen staat:

Hierbij bevestigen wij dat u de nieuwe huurder wordt

van de woning Pegasusstraat 12 te Emmeloord.

Dat zijn altijd leuke berichten. Niet dat we er bang voor zijn geweest, maar vorige week moesten we een hele zooi papieren inleveren. Die worden gecontroleerd en als alles ok is dan krijg je groen licht. YES!!

Afgelopen weekend hebben we dan ook al goed nagedacht over de indeling. Wie krijgt welke slaapkamer, wat komt er op de vloer, wat komt er aan de muren en alles wat daar bij hoort.

Gelukkig hebben we ongeveer dezelfde smaak, dus we zijn er eigenlijk al een beetje uit. Ik zal een korte opsomming geven.

De woonkamer:

Op de vloer komt een white wash laminaat achtig planken iets.

Op de muren komt spack en een mooi romig kleurtje. Onze meubels zijn koloniaal, dus redelijk donker en we denken zo een mooie combi tussen kleuren te hebben gevonden. Het geheel wordt afgewerkt met bordeaux rode lamellen voor en achter tot aan de grond. Denk daar kaarsjes bij, stokbroodje vers uit de oven, bakje filet americain, een vin blanc voor het meisje en een koud biertje voor de mannetje. Zo komen we de avonden wel door.

Op de vloer van de keuken en de hal komt van die tegellaminaat in zwart leisteen. Lijkt net echt. De muren zijn we nog niet over uit.
We hebben gekozen om de bovenverdiepingen in zijn geheel in de vinyl te leggen. Dit omdat het makkelijk schoon te houden is en tegenwoordig koop je dit in allerlei varianten, zodat elke kamer in principe zijn eigen look heeft. En we vinden het natuurlijk ook mooi :-)

Onze slaapkamer, de overloop en de slaapkamer van Sil krijgt een oud eiken look vloer.

Aan de muren op onze slaapkamer komt behang in twee kleuren. Beetje dof donker bruin/grijs en leverkleur. Dit gaan we combineren met vlakken, zodat je niet een strakke muur van 1 soort behang krijgt.

De muren van de slaapkamer van Sil krijgt een groene onderkant, bandje ertussen met dieren en daarboven een licht behangetje met allerlei dieren erop. Staat erg leuk.
Esmée krijgt een white wash vinyl vloertje. Aan de wand komt een donker roze onderkant, bandje ertussen met prinsessen en een licht roze bovenkant. Deze gaan we afwerken met prinsessen stickers. Haar deur en die van Julian gaan we aan de binnenkant met schoolbordverf bewerken, zodat ze zich daar lekker kunnen uitleven.

Julian slaapt op zolder. Hij heeft gekozen voor een zwart/wit geblokte vloer. (finishvlag) en aan de muren wil hij formule 1 behang. Combineert ook wel goed volgens ons.

Zoals je ziet, hebben we alles al in het hoofd zitten. We hebben hier en daar al een beetje rondgesnuffeld. Nu is het nog wachten op de sleutel, zodat we kunnen beginnen. We kunnen bijna niet wachten.

Het zal allemaal ook wel niet zo lang duren, denk ergens volgende week de sleutel. Dan hard aan het werk. Kunnen we mooi kerst en oud en nieuw in ons nieuwe stulpje vieren. Joepie.

Ochtendhumeurtje

Heb je dat wel eens? Een ontzettend ochtendhumeurtje?

Ik moet eerlijk zeggen dat dit fenomeen mij redelijk onbekend is. Ik word doorgaans wakker met een goed humeurtje en lach de dag tegemoet.

Hoe anders was het vanmorgen.

Op de een of andere manier lukte het vanmorgen niet. Was iedereen aan het afsnauwen.

Liep hier maar te foeteren op Miranda en op de kinderen. Miranda moet werken vanochtend, dus ik ben degene die Julian naar school moet brengen. Vies weertje, kinderen die niet willen opschieten. M. die me nog even een paar aanwijzingen geeft. En ik maar snauwen. Zeg ik tegen mijn liefje dat ik 32 jaar ben en echt wel weet hoe ik alles moet regelen. En ik weet dat ook wel, maar het kwam zo bot uit mijn strot. Echt erg.

Het ergste is nog, dat je het zelf in de gaten hebt. Maar je laat het maar gaan.

Nu gaat het wel weer. Ik kan gelukkig weer lachen en moet er nu ook wel om lachen.

Miranda en de kids. Sorry!

Ik zal mij beter gaan gedragen :-)

Druk, druk, druk

Zo, eindelijk weer een post.
Het is een drukke week geweest.

Ik zal eerst een klein stukje vertellen over de brand in Emmeloord. Ik weet dat collega's dit ook al hebben gedaan, maar ik heb lezers uit het oosten des lands. Zo blijven die ook een beetje op de hoogte.
Afgelopen donderdagmorgen rond een uur of 10 sloeg de vlam erin bij Deen. Een polyesterfabriek op nog geen 100 meter van mijn werk. Dikke zwarte wolken trokken over Emmeloord. De sirene ging af en ik heb in huis tv flevoland aangezet. Daar werd al snel vermeld dat er vermoedelijk giftige stoffen vrij zijn gekomen en alle ramen en deuren moesten dicht. Ook was er nog de kans op ontploffingsgevaar.
Het duurde ongeveer een uur voordat de zwarte rookwolken minder werden.
Nu moest ik om half 1 werken en het was maar de vraag of ik er kon komen. Ik had al gehoord dat mijn normale route dicht zat, dus ben buitenom Emmeloord gereden in de hoop dat ik er via die kant in kon. Maar helaas. Het hele gebied was hermetisch afgesloten. Gelijk maar gebeld en even later belde ze terug met de mededeling dat ik maar moest wachten tot we er weer door konden. Rond half 2 was dit het geval. Gelukkig zijn er geen gewonden of nog erger gevallen. De giftige stoffen zijn ook niet gevonden in de lucht. Uiteindelijk viel het allemaal dus mee, maar het was wel even schrikken.

Vrijdag hadden we een afspraak bij de woningbouw voor de woning die ons is toegewezen. De hele week al alle instanties af om de benodigde papieren bij elkaar te krijgen. Erg spannend allemaal.
Het gesprek verliep erg positief, het was allemaal een beetje onduidelijk wie de sleutels op dit moment had. De vorige bewoner nog of de opzichter die de woning moet controleren. Volgens de planning moest de sleutel bij de opzichter liggen, die donderdag de inspectie heeft gedaan.
Gelijk bij het huis gekeken na de tijd en alles is al leeg. 's Middags kregen we een telefoontje van de woningbouw dat de inspectie is uitgesteld en men niet kon zeggen wanneer de sleutel wordt ingeleverd. Waarschijnlijk moet er hier en daar nog behang af worden gehaald.

Dit gaat dus allemaal met grote stappen en als alles mee zit, krijgen we voor het eind van deze maand de sleutel en kunnen we aan het verbouwen.
We hebben er veel zin in. Gisteren al een beetje bekeken hoe we het gaan doen. Welke vloeren erin komen, wat er aan de muur moet komen etc. etc.
Gaat een erg drukke tijd worden, maar wel erg leuk. Mijn ouders hebben al toegezegd een week te komen helpen en we hebben al gehoord dat sommigen wel op de kinderen willen passen.

Nu zou ik vanavond naar Twente gaan om een avondje met vrienden te gaan bowlen. Dit is een jaarlijks uitje met z'n allen. Ik zie ze niet meer zo vaak, dus hier heb ik wel zin in. Maar helaas voelt Miranda zich niet helemaal toppie en is Esmée ook nog ziek. Het is dan ook maar het beste om het bowlen af te zeggen. Jammer, jammer. Straks in het voorjaar moeten we maar een bbq organiseren voor de tukkers in ons nieuwe stekkie.

Effe checken

Weet niet wat er mis is gegaan. Ik heb niets veranderd in mijn settings.

Update: Het is gelukt!! Ik heb die vorige post verwijderd en ineens staan de links weer bovenaan. Zal toch wel met de HTML te maken hebben.

Daar zijn we weer

Zo, het wordt wel weer tijd voor een nieuw bloggie. Is al weer een paar dagen geleden.
Vrijdagavond hebben de grote schietfinale gehad. Zoals je bij El al kunt lezen, gingen we er naar toe met het idee dat we die beker wel eens mee naar huis nemen. Maar niets van dat. Helaas blijkt maar weer eens dat we ons veel te hoog hebben ingeschat en we zijn dan ook van de baan geschoten.
Wat ook wel logisch is achteraf. Het toernooi wordt al jaren georganiseerd en er zijn bedrijven die dus ook al jaren meedoen en natuurlijk ook al jaren oefenen. Maar we zijn vastbesloten om volgend jaar weer mee te doen (hopelijk met een grote groep collega's). Het is echt gezellig en leuk werk. Alleen die finale. Sjezus, wat een zenuwgedoe. Stonden we bij de voorronde nog te ouwehoeren en te lachen en te klappen als iemand weer eens de roos had geraakt, in de finale was het muisstil. Er mocht absoluut niet gepraat worden. Mensen die achter je staan te kijken hoe jij schiet. Niet echt bevorderlijk voor de score. Volgend jaar ga ik de voorronde opnemen en met de finale de mp3 op mijn kop met de geluiden van iedereen. Dan halen we die 200 punten wel.
Moet als laatste toch nog even vermelden dat ik wel de beste schutter van Marktplaats ben geworden. Wel weer iets om trots op te zijn.

Dan de rest van het weekend. De kinderen zijn bij hun vader geweest, dus het was weer rustig in huis.

Zaterdag kregen we nog super nieuws. We hebben een woning toegewezen gekregen van de woningbouwvereniging. Aan de Pegasusstraat. Eindelijk weg hier. Het gaat je wel tegenstaan elke dag tig keer die trap op en neer. En de kinderen willen ook zo graag buiten spelen. Je kent het vast wel. Maar straks kan dat allemaal! Geen straat voor de deur. Alleen maar een looppad. En we hebben en trapveldje en een speeltuintje voor ons huis liggen. Kunnen Juul en Esmée en later natuurlijk Sil zich heerlijk uitleven. A.s. vrijdag hebben we een gesprek met de woningbouwvereniging. Deze week zijn we dus druk om al het papierwerk bij elkaar te krijgen. De woning komt medio november al vrij waarschijnlijk. We gaan dus een drukke tijd tegemoet, met verbouwen en alles. Maar ik heb er bere zin in. Kerst in een nieuw huisje vieren. Jullie weten dit nog niet, maar ik heb een aardige kerstverzameling. Het hele huis wordt versierd met overal sneeuw, kerstmannen en natuurlijk een kerstboom en een kribbe. Uiteraard worden de ramen volgespoten met spuitsneeuw en allerlei figuren. Miranda vind het allemaal maar overdreven, maar ik vind het prachtig.

Dan de zondag. Ik moest gisteren werken overdag. Was een rustig dagje, maar ik heb me wel vermaakt. Gisteravond kwamen de kids weer in huis, lekker gezellig bij elkaar allemaal weer. En nu is het al weer maandag. De werkweek is begonnen. Miranda is nu aan het werk, ik mag vanavond weer en de kids moeten weer naar school vandaag.

Nu gaan we stoppen en een poging wagen om bij Esmée vlechtjes te maken. Wish me luck!

Zo vader, zo zoon?

Papa avond

Ik heb gisteravond weer gewerkt en ik moet eerlijk zeggen dat dat ook wel weer lekker is. Na een week van leef maar raak, moeten ook wij weer terug naar de regelmaat. En daar hoort ook werken bij. Nu begin ik best wel rustig, heb vandaag al weer vrij gehad. Morgen moet ik nog werken, dan weer 3 dagen vrij en dan zondag werken. Mag niet klagen dus.
En we hebben uiteraard vrijdag nog de grote "Schiet met een een luchtbuks op een kaartje waar rondjes op staan Finale!!" en daar moet je je toch goed voorbereid staan. Ik hoop dat we het goed doen en we die enorme beker mee mogen nemen naar Marktplaats. Het fanatisme is er in ieder geval, dat is al positief!

Ok, terug naar de regelmaat.
Vanmorgen Julian naar school gebracht en daarna een bakkie koffie samen met Miranda gedronken. We hadden bijna geen boodschappen meer in huis, dus op naar de Aldi met de rest van ons gezin om groot inkopen te doen.
Het is toch zo'n heerlijk werk. Eerst pak je alles uit de schappen in je karretje. Dan uit je karretje op de loopband. Dan weer terug in je karretje. Je loopt naar de auto en pakt alle boodschappen in die grote tassen om vervolgens naar huis te rijden. Thuis aangekomen gaapt die trap je weer aan en je moet drie keer op en neer om alle boodschappen uit de auto in de keuken te krijgen. Daarna pak je alles weer uit de tassen in de kast of koelkast of waar dan ook. Een pakje boter bijvoorbeeld heb je dus 5 keer in je hand voordat het in de kast ligt. Nou ja, het hoort erbij.
Daarna nog even bij de Action geweest en we hebben daar zo'n plastic fotomap gekocht. Je kent ze wel, die je in de wc hangt met een stuk of 20 foto's erin.

Na de lunch en Juul opnieuw naar school te hebben gebracht, moest die lijst natuurlijk gevuld worden. Samen foto's gekeken. Altijd leuk om die herinneringen weer eens op te halen. Het grappige is dat Sil toch wel veel op mij lijkt toen ik ook nog klein was.
De lijst hangt nu bij ons op de wc en iedereen die moet poepen kan er dan ook zijn blik even op werpen. Dan krijgt dat "Oooohh" geluid uit de wc ook in één keer een andere betekenis, zit ik me net te bedenken.

Miranda moet vanavond werken en dan is het papa avond. De kinderen weten het al precies. We eten dan verse worst met gebakken aardappeltjes en haricot verts. Ze zijn er dol op. Daarbij ook nog een pot rabarber die we gekregen hebben van mijn oma en het feest is weer compleet. Er gaat nog best wel veel in die kleine buikjes als je dat zo ziet. De club van Sinterklaas is er weer op (begint om 17.20 uur) en met een strakke planning gingen we om 17.18 uur van tafel. Ik had net tijd genoeg om de tafel af te ruimen en een peukie te doen. De club van Sinterklaas duurde niet zo lang als verwacht en zoals elke papa avond spelen we nog een spelletje bingo.

Dit is ook altijd een topper. Beetje snoep voor de bovenste, middelste en onderste rij en voor de volle kaart hebben we een echte beker. Ik had er nog eentje liggen die ik in een grijs verleden ooit eens gewonnen heb, maar dit is onze bingo wisselbeker. Of zoals Esmée hem noemt: De Kampioensbeker.
Nu was ik de vorige keer de gelukkige die de beker naast zijn bed mocht hebben staan, dus dat kon deze keer niet meer. Anders hebben we heibel in de keet.
Maar na een half uurtje fanatiek te hebben gebingo't (?) hadden Esmée en Julian allebei nog 1 nummertje open staan. En laat dat dan toevallig hetzelfde nummer zijn. Je raadt het al, nummer 76 roep ik en ze schreeuwen me beide in het oor: BINGO BINGO BINGO. Twee winnaars. Gelukkig slapen ze bij elkaar op de kamer, dus we waren er al snel over eens dat in het midden van de kamer de beker komt te staan en dan kunnen ze er allebei van genieten.

Nu ligt alles in bed en ga ik straks op de bank liggen en tv kijken. Dinsdags is Blik op de weg, Tros Opgelicht en vanavond geen Lama's, maar een potje voetbal.

Ik zal zometeen nog even een oude foto van mij inscannen en eentje van Sil erbij plaatsen. Dan kunnen jullie zelf oordelen.

Toedeledokie

Paar daagjes Bornerbroek

Moe maar voldaan zitten Julian en Esmée hier aan de lunch.
Zo ging het elke dag zo'n beetje.
We zijn woensdag richting B'broek gereden en zijn eerst bij mijn zus in Hengelo geweest. Die was nl. jarig. Daar aangekomen aan de koffie, de oma's en opa waren daar ook, dus konden die ook weer eens de kinderen (en ons natuurlijk) zien. Het was gelijk weer geslaagd. Mijn vader (hierna te noemen opa Harry) kwam op één van zijn 10 (!) solexen aangereden.
Toen het tijd was om te gaan is Julian bij opa Harry achterop de solex van Hengelo naar B'broek gereden. Toch zo'n 15 kilometer. Ze hebben de toeristische route door het bos gereden. Julian vond het prachtig.

Mijn ouders wonen buitenaf en de kids hebben daar dan ook alle ruimte om buiten te spelen zonder dat je er constant op moet letten. Daar hebben ze dan ook dubbel en dwars gebruik van gemaakt.
Donderdag kwamen Sten en Britt (kids van mijn zus) spelen met Juul en Esmée. Miranda en ik zijn gaan shoppen. Eerst naar de Makro geweest en daarna naar de Ikea. Gevaarlijke winkels! Een enorm aanbod en alles lijkt voor de prijs. Goed oppassen dus wat je allemaal koopt, voordat je het in de gaten hebt, ligt je karretje vol en is de knip leeg. Hier hebben we ons netjes aan gehouden. 's Avonds is Julian uit logeren geweest bij Sten en Britt bleef bij ons. Oma Elly had 's avonds lekker gekookt en we hebben met de hele familie aan tafel gezeten (zie foto vorige blog). Gezellige dag gehad.

In één van mijn vorige blogs heb ik geschreven dat alles altijd klaar staat in B'broek en dat we niets hoeven te doen daar. Dit had ik beter niet kunnen doen, opa Harry heeft het ook gelezen en hij had gelijk een klusje voor me liggen. De windveren van het huis en de schuur moesten schoon worden gemaakt. Dit is een hele klus. Je moet via de pannen het dak op en dan met de hogedrukspuit alles schoonspuiten. Uiteraard waaide het en zelf ben je dan ook binnen de korste keren nat en vies. Ach ja, het hoort erbij en na een paar uur hadden we alles weer mooi schoon. Even onder de douche en je ruikt weer citroentjesfris. Nu ben ik dat soort werk niet echt meer gewend en had dan ook de volgende dag aardig spierpijn.

Zaterdag nog even op de koffie geweest bij mijn opa en oma. Tegen vijven was het al weer tijd om naar Elles in Hengelo te gaan. Die gaf een feestje. Sander en Elles zijn allebei jarig geweest, wonen sinds een jaar in Hengelo, Sander moest zijn bedrijf nog laten zien en ik weet niet welke redenen allemaal nog meer. Een groot feest dus voor hun vrienden en familie. Een man of 60 was aanwezig, lekker buffetje erbij, bier van het tap, wijn etc. etc. De jongens hebben achter de tap gestaan. Een geslaagd feestje waar we zondagmorgen nog wel een klein beetje last van hadden.
Dan is het al weer tijd om de boel bij elkaar te pakken en tegen half drie zijn we weer huiswaarts gegaan.
Al met al was het super geslaagd voor iedereen!

Oh ja, misschien was het voor Sil ietsje minder. Hij heeft nl. bezoek gehad van meneer en mevrouw mug. Hieronder een foto. Gelukkig heeft hij geen jeuk of iets dergelijks gehad, maar het ziet er allemaal wel zielig uit. Nu is het al weer aardig weggetrokken en over een paar dagen heeft hij waarschijnlijk wel weer een gaaf huidje!

Toen we bij mijn opa en oma waren, zag ik nog een mooie tegelspreuk bij de voordeur hangen:

Wie hier niet als vriend binnenhuppelt,

wordt er één, twee, drie weer uitgeknuppeld!

Waar ligt Almelo?

Een stukje uit een boekje van Herman Finkers die te lezen is bij mijn ouders in t huuske.

In één opzicht lijkt Amsterdam verdomd veel op Zuid-Limburg: ook de Amsterdammer heeft geen flauw benul hoe de kaart van Nederland eruit ziet. Als ik in Amsterdam word herkend, en in Zuid-Limburg is dat net zo, dan gaat dat altijd heel spontaan en heel plezierig en joviaal, maar aardrijkskundig klopt het van geen kant. Waar bijvoorbeeld Almelo ligt, of Erica, of Doetinchem. Voor een Amsterdammer is dat allemaal de Achterhoek en voor een Zuid-Limburger is dat allemaal het Hoge Noorden.
Herkend worden in Amsterdam gaat bijvoorbeeld ongeveer op deze manier:

-Hééé!!!! Jeai hep een beken' gesich.

Dat is heel stom, maar er wordt al jaren tegen mij gezegd: "Jij hebt een bekend gezicht," en ik weet nog steeds niet goed wat ik moet antwoorden als iemand tegen mij zegt: "Jij hebt een bekend gezicht." Dus meestal zeg ik iets van:

- O?

Ja, je bent ad rem of je bent het niet.

- Ik heb een bekend gezicht?
- Ja, jeai heb een beken' gesich.
- Ben ik bekend van tv?
-Ja, jeai ben beken' van teivei.
- Ben ik een sportman?
- Nei, jeai ben gean spo'tman.
- Zit ik in de politiek misschien?
- Nei, jeai zit auk niet in de pollitiek.
- Ik geef het op.
- Jeai ben Herman Fillekers! Jeai kom uit Olmelau, en dat is luik, Olmelau, want dat leg in de Achterhoek en daar kaumu wea vaak in die Achterhoek bea familie in Kampu en die praetu met datzelfde grappige Dreantse toaaltje al jeai. Is luik, dat Hauge Naurdu. Ja, Olmelau boppe!!

Waarmee half Nederland al is behandeld! En ik heb niets overdreven. Ik heb gewoon alles wat ik in Amsterdam te horen heb gekregen achter elkaar gezet. Nee, geografie is niet de sterkste kant van de Amsterdammer en de Zuid-Limburger. Maar dat geeft niks, je wordt herkend en dat mag ik altijd graag doen. Ja, herkend worden mag ik graag doen. Herkend worden in Almelo gaat heel anders:

- Hé! Ie verdeent meer geld as ik.
- Meent u dat?
- Joa, ie verdeent meer geld as ik.
- Nou, dank u wel.
- Wat goa'j doon, Finkers, a'j straks één miljoen euro hebt?

En dan mag ik altijd graag een beetje jennen:

- Wat zegt u, meneer?
- Wat goa'j doon, Finkers, a'j straks één miljoen euro hebt?
- Dan ga ik me afvragen waar de rest is gebleven, meneer.

Nee, dat is mooi werk: herkend worden. Mocht u mij ooit tegenkomen in de stad, houdt u zich dan niet in, een pilsje lust ik altijd.
Ik vind herkend worden vooral zo mooi werk, denk ik, omdat ik vroeger nooit werd herkend. Ik was al jaren en jaren bezig met deze grappenmakerij en ik werd verdorie nooit eens een keertje herkend. Nooit! Ja, door mijn moeder af en toe. Maar verder nooit.
"Dat komt," zeggen ze dan, "omdat je toen nog niet was ontdekt."Maar dat vind ik vreemd gepraat. Ze vragen me wel eens in interviews: "Wie heeft jou eigenlijk ontdekt?" En dan voel ik me zo dom, want ik weet het antwoord niet. En een beetje artiest weet toch verdorie wel wie hem heeft ontdekt. Maar ik weet dat niet. Als men mij vraagt: "Wanneer ben je geboren?" dan weet ik dat wel, daar heb ik thuis een tegeltje van. Maar ik heb nergens een tegeltje hangen met: 'Ik ben ontdekt door...' Ja, Jacques d'Ancona heeft mij ontdekt, zei Jacques ooit eens in een interview, maar dat moet u niet geloven. Jacques d'Ancona heeft mij zeer zeker niet ontdekt.
Volgens mijn moeder ben ik ontdekt door dokter Scheffer. Die deed de zwangerschapstest bij haar.

Herman Finkers: Kalm aan en rap een beetje

Foto's uut Twente

Daar zijn we weer. Nu vanuit het zonnige Twente. Ik zal morgen eens een keertje tekst en uitleg geven over onze dagen hier tot nu toe. Hieronder alvast een paar foto's!

Vette race op de mean solex machine

Met zijn allen aan tafel

Julian en Esmée lekker buiten spelen

Sil die lekker aan een boekje sabbelt

De dames aan het kleuren

Vrouwen

Het is en blijft een apart volkje.
We zijn ongeveer de hele dag, met uitzondering van een zeer interessante meeting op het werk van mijn kant, druk geweest in en om het huis om de boel netjes te krijgen. Morgen gaan we richting tukkerland en we komen zondag pas weer terug in de polder. Dus dan wil je alles netjes opgeruimd hebben als je thuis komt. Mijn eega heeft de slaapkamers schoongemaakt, met de stofzuiger door het huis, gewassen en de rest. Ik stond vanmorgen en vanavond achter de strijkplank, heb de auto gereed gemaakt, buiten het platje opgeruimd. De kinderen hebben ook geholpen, het hok van Snuffie schoongemaakt en mij geholpen met het platje.
De tassen van de kinderen zijn al ingepakt, dus in principe kunnen we morgenvroeg gelijk weg.

Onze Elles is morgen jarig en die krijgt morgenvroeg de oma's en opa en pa en ma en ik weet niet wie nog meer op visite. Wij hebben dus afgesproken om daar morgenvroeg eerst naar toe te gaan. Dat is ook leuk voor de oudjes, kunnen ze de kinderen weer zien. Je kent het wel. Maar ze blijven daar niet de hele dag. En daar zit ons interne probleempje.

Wij zijn des morgens nogal verschillend van elkaar. Ik ben een ochtendmens en kan dus ook gelijk uit mijn bed in aktie komen. M. daarintegen is dat niet, moet eerst rustig wakker worden. Peukie, bakje leut, Sil de fles, bla bla bla.
Dus de discussie moest een keer komen hoe laat we morgen in de auto stappen. Hengelo is toch ongeveer 1 1/2 uur rijden, dus ik zeg tegen mijn schat dat we morgen toch niet zo laat weg gaan. Gelijk commentaar. "We gaan er vier nachten naar toe en dan moeten we zekers ook nog vroeg weg." "Ik had het al wel verwacht." "Als het aan jou ligt, zitten we om 8 uur al in de auto." Enkele uitspraken die er toch binnen de minuut uit komen. Ik moet er wel een beetje om lachen, omdat ik natuurlijk weet dat ze hier een hekel aan heeft. Ik zeg dan ook dat we toch een beetje rekening moeten houden met de oma's en opa. Die verwachten ons natuurlijk. "Dan moeten we er al om 7 uur uit!" "En ik weet al precies hoe het dan gaat! Iedereen heeft zich al gedoucht en als laatste moet ik, terwijl iedereen zit te wachten." aldus M. Ik zeg: "Dan ga je er toch lekker om half 7 uit, spring je gelijk onder de douche. Kun je een half uur lekker onder de douche staan!"
Ik stel nog voor dat ze ook wel met de trein kan, het is maar 5 minuten lopen vanaf het station in Hengelo naar mijn zusje. Ha ha ha.

Maar ze zegt dat ze wel op tijd is morgen en we mooi vroeg in de auto zitten. We wachten af.
Het zal altijd wel een eeuwige discussie tussen de geslachten blijven, maar zo blijft het wel spannend!!

De spreuk is dan ook:

Vrouwen

Je kunt niet met ze

Je kunt niet zonder ze

Ja ja, ook wij hebben gezinsuitbreiding!

Zoals de titel verklapt, hebben wij sinds vanmiddag ook gezinsuitbreiding gekregen. 3 stuks nog wel.
Vanmorgen moest ik mijn laatste dienst draaien voor deze week. Even van half 9 tot 12 uur. Dat vliegt echt voorbij. En nu hebben we een week vakantie! Joepie de poepie. De kinderen hebben natuurlijk herfstvakantie en Miranda en ik hebben ook een weekje vrij genomen. Even geen gevlieg des morgens om alles in de kleren te krijgen.Je kent het vast wel.
De kids zijn dit weekend bij hun vader geweest en die komen dan rond een uur of 6 weer in huis.
Toen ik vanmorgen van het werk weer kwam, waren Miranda en Sil net onder de douche geweest en net in de kleren. Ze hebben beide lekker uitgeslapen. Wie kan ze daar ongelijk in geven.
Dus met z'n drietjes aan tafel een broodje eten. Sil heeft voor het eerst appelstroop gehad. Hij vond het heerlijk. Met elkaar besproken of we nog iets gaan doen vanmiddag. Ik had vanmorgen al even gekeken of de Intratuin in Lelystad toevallig koopzondag had en dit was het geval. We hebben nl. laatst nieuwe planten gekocht, maar hebben nu nog twee potten die plantloos zijn, dus op naar de Intratuin. Teringdruk daar. Bleek de hele woonboulevard koopzondag te hebben. Snel de Intratuin in. Lopen we daar binnen, valt onze ogen op een erg leuk aquarium. We hebben al eens gezegd dat we een paar visjes wel leuk vinden. Toch maar weer doorgelopen om verder te kijken. Bij de kassa aangekomen toch maar weer besloten om dat aquarium mee te nemen, uiteraard met een paar visjes erin. Vinden de kids vast en zeker leuk als ze terug komen. Drie visjes meegenomen, een echte goudvis, een witte met oranje vlekken op de buik en een sluierstaartje. Voor ieder kind een visje. In het bakje gaat een liter of 15, dus het is een mooi formaat. Thuis steentjes erin, water erin, plantje erin, pomp aangesloten en de visjes erin.
De kids vonden het prachtig en gelukkig hadden ze allebei een ander favoriet visje (een keer geen ruzie) Die overbleef is dan voor Sil. Ze hebben ook al namen verzonnen. Die van Sil heet Nemo, die van Esmée heet Paco en die van Julian heet Dory.
Ze hebben de hele avond ernaar gekeken en waarschijnlijk staan ze morgenvroeg aan bed om te vragen of de visjes al voer mogen.

Dat was eigenlijk wel zo'n beetje ons dagje. Lekker rustig in het begin en aan het eind weer gezellig druk!
We gaan nu vakantie vieren, dus ik weet niet of ik elke dag mijn blog ga bijhouden.

Kruipolie

Kruipen. Eén van de leerprocessen van een kind. Baby's worden geboren en om maar niet altijd baby te blijven hebben ze zich te houden aan een aantal regels, die ook nog op volgorde moeten worden afgewerkt:

1. Van de borst af en leren om uit een flesje te drinken
2. Niet de hele dag huilen in de hoop dat iemand hem/haar oppakt
3. Zichzelf vermaken, zonder dat daar iemand bij hoeft te zijn
4. Papa en Mama zeggen of brabbelen
5. Kruipen
6. Zitten
7. Alles van tafel gooien
8. Lopen
9. Woordjes leren
10. Volzinnen maken
11. Niet meer in de luier poepen of plassen
12. Leren fietsen, later zonder zijwieltjes
13. Goed hun best doen op de basisschool
14. Krantenwijk beginnen
15. Vriendje of vriendinnetje krijgen
16. Het eerste biertje drinken
17. Veel te laat thuiskomen
18. Uit huis gaan of worden gezet

Nu begrijpen jullie wel dat we nog niet zo ver zijn met onze Sil. Hij is nu dik 8 maanden, dus je kunt nog niet alles van hem verwachten. Maar sommige dingen zou hij nu onderhand toch wel moeten doorhebben. Misschien zijn wij te snel, maar hij zou nu toch onderhand bij punt 7 moeten zijn. Helaas, helaas. De punten 1 t/m 3 gingen vrij vlot. Punt 4 had hij ook gedeeltelijk geen moeite mee, eindelijk kan hij nu ook mama zeggen. Dan komen we bij het stagnatiepunt.

Punt 5: Kruipen. Dat wil maar niet vlotten, we leggen hem toch elke dag wel even in de kamer op de vloer. Hij gooit zichzelf op de buik, maar dan...........Dan ligt dat wurmpje daar maar een beetje te spartelen op de grond. Met zijn armpjes en beentjes in de lucht. Het lijkt sprekend op een visje die je op het droge legt. Wat doe je eraan? Dat kind bij de armen pakken en trekken is ook zo iets. Krijgt hij allemaal van die kleine brandwondjes op de buik. Ook zo zielig. Dus dat hebben we dan ook maar niet gedaan. Vanmiddag had ik in een keer het Eureka moment. We liepen door de Lange Nering, even bij Halfords naar binnen voor zo'n voorscherm voor op de fiets (Anders krijgt hij allemaal vliegjes in de mond) en mijn oog valt op een geel potje. Kruipolie!! Dat ik daar nog niet eerder aan heb gedacht. Hoppa, gelijk naar huis, kindje op de grond gelegd, jasje uit en een beetje kruipolie in zijn flesje. Werkt perfect. Ons Silletje was binnen no time aan de overkant van de kamer. Super spul!!

Allemaal flauwekul natuurlijk, maar je moet het toch een beetje mooi inpakken. De kern van het verhaal is dat mijn mannetje kruipt. Echt een grappig gezicht, verbeten koppie om zijn doel te halen. Ben alleen bang dat het nu wel eens hard kan gaan. Met zijn grijpgrage handjes over de tafels, aan de planten etc etc. Wat vliegt de tijd toch voorbij.

De spreuk die hier bij hoort is natuurlijk:

Als de slakken kruipen gaan, is't met het mooie weer gedaan

De tandarts

Ik moest vanmorgen naar de tandarts. Vorige week hadden ze me al verlost van een kiespijn en vandaag gingen ze de andere gaatjes vullen. Drie stuks in totaal. Nu ben ik niet echt bang voor de tandarts, maar om nu te zeggen dat ik er met plezier naar toe ga.
De assistente roept me en ik mag plaatsnemen in de stoel. "Met of zonder verdoving?" vraagt ze. Ja, vroeger deed ik alles zonder, maar sinds een paar jaar eigenlijk met. Maar omdat ik vorige week de hele dag met een verdoofde mond heb gelopen en ik dat niet zo prettig vond, beslis ik om deze keer maar eens weer zonder verdoving te doen.
Nou, dat heb ik geweten. De zenuwen zijn allemaal nog intact! Je voelt het door je hele lichaam als hij er weer eens met zijn boortje overheen gaat. Maar ik laat me niet kennen en een klein kwartiertje later zijn alle drie gaatjes uitgeboord en kan het vullen beginnen. Oef, dat is in ieder geval voorbij. Geen pijn meer, denk ik nog bij mezelf. "Nog even naspoelen" zegt de tandarts. Aj aj aj, die zenuwen liggen bloot, dus weer dat *****gevoel.
Dan vullen met die hap, dat voel je gelukkig niet meer zo. Na een dik half uurtje zit alles weer vol en ben ik blij dat het voorbij is.

De tandarts kijkt het nog even na en zegt dan ineens: "Had ik je vorige week wel verteld dat die ene verstandskies er ook nog uit moet?". "Wat????" Dat doen we dus echt niet vandaag. Ik zeg dat ik vanavond nog moet werken en dat het me verstandig lijkt om dit maar op een ander tijdstip te doen. Maar de tandarts zegt dat het zo klaar is en nu ik er toch nog lig. "We halen die kies er nu wel even uit" zegt hij vastberaden. Voordat ik het wist had ik al een spuit in mijn gehemelte en op nog een paar andere plekken. Ja, nu kunnen we niet meer terug.

Staat die man boven me met een soort schroevendraaier. Ik kijk erna en hij zegt: "Ach, moet je niet naar kijken. Ziet er enger uit dan het is." Tjakka, die schroevendraaier erin, beetje beuken, tang erbij, nog een beetje beuken en hopsakee. Hele kies is eruit. Uiteindelijk toch wel blij dat het maar gelijk gedaan is, dan hoef ik daar ook niet voor terug te komen. Gaasje erop en daar zit je dan in de auto terug naar huis.

Nu is de verdoving volgens mij al uitgewerkt en ik voel er helemaal niets van. Er zit natuurlijk wel een gat, maar het bloed niet echt of zo. Ik hoop maar dat het zo blijft.

Nog even over gisteravond. We zijn met 8 man naar de schietvereniging geweest. Die organiseren een bedrijventoernooi. Ze nodigen op een avond een bedrijf uit, je mag dan met je collega's schieten en de beste drie van elk bedrijf gaan door naar de finale. We kregen een korte instructie en daarna de baan op. Iedereen had 2 oefenkaartjes waar je net zo vaak op mocht schieten al je wilt. Dan heb je 30 kaartjes waar je maar één keer op mag schieten. Van elk kaartje tellen ze de punten op en uiteindelijk heb je dan een score.
Was echt gezellig, iedereen bloedje fanatiek. Je baalt enorm als je die trekker - die vrij licht is afgesteld - iets te vroeg hebt aangeraakt.
Bij mijn ouders hebben we ook een buks liggen, dus menig spreeuw of mus heeft het loodje gelegd.

Of het nu geluk of toch kunde was, laten we maar in het midden. Maar ik won overtuigend en mag dan ook, samen met Jof en Elly, Marktplaats vertegenwoordigen op 3 november tijdens de finale. Hierbij willen ik dan ook iedereen uitnodigen om ons te komen aanmoedigen, zodat wij de wisselbeker - toch wel een halve meter hoog!! - mee kunnen nemen naar onze nieuwe kantine.

De avond was dan ook "een schot in de roos" en we hebben de organisatoren uiteraard nog even "op de korrel genomen".

Mijn ouders

Afgelopen maandagavond was ik aan het werk. Ik sta buiten in de pauze en ineens komt daar een Honda CRV aanrijden op de parkeerplaats. Denk nog zelfde auto als Pa. En waarempel het is hem. Hij is samen met zijn broer op stap geweest en heeft 2 solexen achterop zitten. Pa is altijd al een handelaar geweest. Vroeger met een nieuwe auto kopen, was het handelen en nog eens handelen. Het is een hobby van hem. Een andere hobby is autorijden, dus hij rijdt het hele land door om weer eens iets te kopen. Hij heeft al in van alles gedaan. Waren het eerst grasmaaiers en dat soort dingen, daarna caravans en nu zijn het de Solexen. Hij heeft er inmiddels 9 in de schuur staan. De één af en de ander is hij aan het opknappen. Geregeld stapt hij in het weekend op de Solex om met Ma of oom Gerard een Solex rit te rijden. Is echt leuk spul.
Dit blog ga ik dan ook wijden aan pa en ma.

Ze hebben ons, mijn zussen en ik, altijd gesteund in onze keuzes. Nu was dat niet altijd de juiste keuze en misschien waren ze het er ook niet altijd mee eens, maar de keuze was en is aan ons. Dat waardeer ik erg in ze en ben ze daar ook dankbaar voor. Met vallen en opstaan kom je er wel.

Ma is een vrouw die veel liefde geeft. Toen ik nog in huis woonde, ging ze er elke morgen uit om brood te smeren en thee te zetten voor mijn werk. En dit was echt niet altijd om 8 uur. Ook om 6 uur stond ze beneden klaar. Ma is erg gedreven in wat ze doet. Vroeger naaide ze bijna alle kleren. Ik liep dan ook geregeld in weer een nieuwe creatie. Kan me nog herinneren dat ik ooit zo'n tiroler pakje heb gehad. Ma supertrots, ik vond er geen bal aan. Ze zingt bij het plaatselijke koor, zit op de volleybal en speelt accordeon. En alles kan ze. Anders oefent ze er net zo lang voor, totdat ze het onder de knie heeft. Daarnaast zijn ze trotse opa en oma en passen dan ook met plezier op de kids van Marlon. Ze zien er beide nog vitaal uit en staan vol in het leven. Staan voor iedereen klaar.

Ik zie ze nu niet meer elke dag. Dat was natuurlijk ook niet altijd zo, maar dan woon je dichtbij en als je zin had, ga je even langs. Daarvoor is de afstand te groot en ik moet eerlijk zeggen, dat ik dat zo af en toe wel eens mis. Maar als we dan in Bornerbroek zijn, dan is ook alles tot in de nopjes geregeld. We hoeven niets te doen. De bedden zijn opgemaakt, er ligt een kleed klaar in de kamer voor Sil. De fietstjes voor Julian en Esmée staan klaar voor gebruik. Echt super is dat. We kunnen alle kanten op als we dat willen. Kan bijna niet wachten tot het volgende week is en we weer met de hele club richting het oosten des lands rijden!

Als het weer een beetje mee zit, gaan we misschien nog wel een dagje toeren op de Mean Green Solex Machine!

Hou van jullie

Een heerlijke dag

Wat kun je soms toch een heerlijke dag hebben. Vandaag is zo'n dag.
We zijn allebei vrij en dat is eigenlijk al best lang geleden. Telkens moest er wel eentje van ons werken. Maar vandaag dus niet.
Vanmorgen een kleine planning gemaakt wat we vandaag gaan doen. Esmée is niet zo lekker, ze zit weer eens vol. Dan moet ze aan de Paribor (een soort inhaler op motor) met medicijnen en zoutwater erin. Maar gelukkig zie je dat dan snel weer opknappen.
Ik had me gisteren al voorgenomen om de ramen te lappen, maar dat lukte niet echt. Dus vanmorgen een nieuwe poging gedaan en alles is weer spik en span. Bakje koffie samen gedronken. Miranda heeft eigenlijk de hele dag een beetje met Sil rondgelopen. Tussen de middag Julian van school gehaald en met zijn allen aan de lunch. Gekookt eitje erbij. Wat kan dat toch gezellig zijn.
Uiteraard had ik nog in de planning om naar de fitness te gaan, maar dat heb ik uiteindelijk maar niet gedaan. Moet je weer weg en voor je het in de gaten hebt is de middag dan weer voorbij.
Vanmiddag met zijn allen Julian uit school gehaald. Sil zat bij mij in de buikdrager, dat jochie vond het heerlijk. Beetje om zich heen kijken, beetje lachen. Daarna boodschappen gedaan en rond een uur of 5 aan tafel.
De kinderen hebben gevreten en daarna hebben we nog een spelletje bingo gedaan.
Nu liggen ze allemaal in bed. Ik ga zo cappucino maken en daarna duiken we op de bank lekker dom tv kijken.
Morgen zou ik trouwens nog gaan B-kicken met een stel collega's, maar helaas moet ik dit afzeggen. Moet even naar de dokter, heb al sinds zaterdagavond een oor dichtzitten. Het is net of ik de hele dag in de kerk sta, alles galmt om mij heen. Ik hoor de helft niet wat iedereen zegt. Hopelijk gaan ze het uitspuiten, ben ik ook weer van dat vervelende gevoel af.
De spreuk is dan ook:

Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens

Van je collega's moet je het hebben!

Wat een weekend hebben we weer gehad. Ik dacht dat het wel een rustig weekendje zou worden, niets is minder waar.
Vrijdagavond werd ik gebeld door Miss Nonsens of ik zin heb om mee te gaan met hun teamuitje. Is goed, zeg ik. Zaterdagavond half 7 bij de zaak en in de auto richting Beerzerveld. Normaal is dat een uurtje rijden, maar met de binnendoorweggetjes van Miss Nonsens waren we er al in een uur en een kwartier. Scheelt echt, hoor! Ik heb nog nooit zo vaak een TomTom horen zeggen: "Probeer hier te keren!"
Daar aangekomen, worden we opgewacht op de parkeerplaats door een stel zwervers. Ze hadden een zwerversavond geboekt, dus dat was niet echt verrassend. Hup die zaal in gedumpt, daar zaten al andere groepen op ons te wachten en het programma kon dan ook gelijk beginnen. We werden aan elkaar voorgesteld. Tenminste wij werden aan de andere groepen voorgesteld als werknemers van een postorderbedrijf. De PABO!! En uiteraard moest er iemand naar voren komen, die de specialiteit SM had. Goh, wie wordt daar nu voor uitgekozen? Natuurlijk moet ik naar voren om 5 minuten voor paal te staan.
De kok legt uit wat hij allemaal met het koud en warm buffet gemaakt heeft. Niet iets om hier te herhalen. Van knoflooksaus met 20 teentjes tot eventueel een warm sausje die je dan bij de kok kunt "aftappen". De dames zaten allemaal met hun handen voor de mond. Lekker gegeten en daarna de polonaise!! Joepie de poepie. Geen feest zonder polonaise.
Uiteraard moet er ook gedanst worden! En dan komt het. Ik word door twee collega's, zal geen namen noemen, de dansvloer opgetrokken en de dames besluiten om mij te sandwichen. Arrggll! Help! Ajuto! Hilfe! Niemand die iets hoort door de harde muziek. Voel me vernedert, misbruikt, mijn eer aangetast. Heb nog gevraagd aan Marietje of ik mij daar kon douchen. "Een douche?" "Wat is dat?" Tuurlijk, het zijn zwervers, stom!
Ben in een hoekje gekropen en heb alles in mijn eentje verwerkt.

Een mannelijke collega bood me een schouder om uit te huilen.

Na een half uurtje was ik er wel overheen en ben toch maar doorgegaan met feesten. Het is zeker een aanradertje, was een gezellige avond!