Mijn ouders

Afgelopen maandagavond was ik aan het werk. Ik sta buiten in de pauze en ineens komt daar een Honda CRV aanrijden op de parkeerplaats. Denk nog zelfde auto als Pa. En waarempel het is hem. Hij is samen met zijn broer op stap geweest en heeft 2 solexen achterop zitten. Pa is altijd al een handelaar geweest. Vroeger met een nieuwe auto kopen, was het handelen en nog eens handelen. Het is een hobby van hem. Een andere hobby is autorijden, dus hij rijdt het hele land door om weer eens iets te kopen. Hij heeft al in van alles gedaan. Waren het eerst grasmaaiers en dat soort dingen, daarna caravans en nu zijn het de Solexen. Hij heeft er inmiddels 9 in de schuur staan. De één af en de ander is hij aan het opknappen. Geregeld stapt hij in het weekend op de Solex om met Ma of oom Gerard een Solex rit te rijden. Is echt leuk spul.
Dit blog ga ik dan ook wijden aan pa en ma.

Ze hebben ons, mijn zussen en ik, altijd gesteund in onze keuzes. Nu was dat niet altijd de juiste keuze en misschien waren ze het er ook niet altijd mee eens, maar de keuze was en is aan ons. Dat waardeer ik erg in ze en ben ze daar ook dankbaar voor. Met vallen en opstaan kom je er wel.

Ma is een vrouw die veel liefde geeft. Toen ik nog in huis woonde, ging ze er elke morgen uit om brood te smeren en thee te zetten voor mijn werk. En dit was echt niet altijd om 8 uur. Ook om 6 uur stond ze beneden klaar. Ma is erg gedreven in wat ze doet. Vroeger naaide ze bijna alle kleren. Ik liep dan ook geregeld in weer een nieuwe creatie. Kan me nog herinneren dat ik ooit zo'n tiroler pakje heb gehad. Ma supertrots, ik vond er geen bal aan. Ze zingt bij het plaatselijke koor, zit op de volleybal en speelt accordeon. En alles kan ze. Anders oefent ze er net zo lang voor, totdat ze het onder de knie heeft. Daarnaast zijn ze trotse opa en oma en passen dan ook met plezier op de kids van Marlon. Ze zien er beide nog vitaal uit en staan vol in het leven. Staan voor iedereen klaar.

Ik zie ze nu niet meer elke dag. Dat was natuurlijk ook niet altijd zo, maar dan woon je dichtbij en als je zin had, ga je even langs. Daarvoor is de afstand te groot en ik moet eerlijk zeggen, dat ik dat zo af en toe wel eens mis. Maar als we dan in Bornerbroek zijn, dan is ook alles tot in de nopjes geregeld. We hoeven niets te doen. De bedden zijn opgemaakt, er ligt een kleed klaar in de kamer voor Sil. De fietstjes voor Julian en Esmée staan klaar voor gebruik. Echt super is dat. We kunnen alle kanten op als we dat willen. Kan bijna niet wachten tot het volgende week is en we weer met de hele club richting het oosten des lands rijden!

Als het weer een beetje mee zit, gaan we misschien nog wel een dagje toeren op de Mean Green Solex Machine!

Hou van jullie