Gewoon

Geen Foppe
Geen Doner
Geen Pietjeklaas
Geen ZuidAfrika
Geen Klaagmuur
Geen auto

Wel nog steeds spierpijn.

Verder een gewone week.

Wel bijna weekend. Joepie

AAAAUUUUWWWW

Wat doen mijn benen zeer!!!

Het werd weer eens tijd om aan de conditie te gaan werken. Al een aantal weken liep ik er tegenaan te hikken om maar weer eens een beetje sportief te worden. Vandaag dus eindelijk de knoop doorgehakt.

Besloten om vanavond naar de sportschool te gaan (jaja, we zijn nog steeds lid) en mij daar in het zweet te werken voor een uurtje. Na overleg met collega's vonden we gelijk na het werk wel een mooie tijd. Daarna eten en op de bank zal ik maar zeggen.

Na thuiskomst een drukte van jewelste natuurlijk. Miran en Sil hebben me opgehaald en de twee oudsten waren naar de Mac met hun tante en we kwamen allemaal tegelijk in huis. Druk, druk ineens. Veel te druk om tijdens Rush Hour zo maar een uur naar de sportschool te gaan.

Toch maar besloten om dan te gaan hardlopen. Dat duurt doorgaans iets korter. Ik had laatst al een keer een route uitgestippeld van 4 kilometer. Snel in de hardloopkleren en hopla, lopen met die hap. Julian was zo lief om mee te fietsen voor het licht en het vertier.

Tering, tering, tering. Heb echt geen conditie meer. Ik moest onderweg een paar keer stoppen, even goed de spiertjes rekken natuurlijk en daarna weer door. En mijn benen liepen voller en voller. Net de laatste 200 meter dacht ik nog wel vol te houden en het schiet me daar toch in de linkerkuit. AAAHHH, kramp.

Nu heb ik me gedoucht en zit mijn kuit goed vast. Het voelt alsof ik een spier goed heb verrekt, zeg maar.

Dat zal morgenvroeg nog wat worden......

België

Na alles geregeld te hebben met het werk, de school en de buren die een dagje op de hond passen, zijn we vanochtend rond een uur of 9 richting onze zuiderburen gereden. Tom gaf 2 1/2 uur aan, maar met een file en een sanitaire tussenstop waren we iets na twaalven op het terrein van het Universitair Ziekenhuis Gent. Nou, geen kleintje in ieder geval. Eerst iets van drie rondjes gereden om het juiste gebouw te vinden en uiteindelijk toch gevonden. Snel parkeren en hup het ziekenhuis in. Op naar Jelina, Jerome en Rezon (klik op de naam om de betekenis te achterhalen. Goed zoeken)

Na een paar innige knuffels en traantjes konden we de meegenomen kadootjes geven en eindelijk het kleine mormeltje bewonderen. Nou, het is een mooi kindje geworden!

Hij lag lekker te slapen de hele tijd en heeft geen kik gegeven. Jelina was ook weer redelijk bijgekomen van de bevalling en mag morgen naar huis. Het loopt daar allemaal iets anders dan hier. Daar is het verplicht in het ziekenhuis bevallen en daar moet je 4 dagen blijven. Dan mag je naar huis en moet je je maar redden. Er is geen kraamhulp meer. In ieder geval mogen ze na 3 dagen al weer naar huis. Niets fijners dan je eigen huisje en je eigen bed natuurlijk.

Na 3 uur in de auto te hebben gezeten met onze koters, hebben ze zich daar in het ziekenhuis even helemaal uitgeleefd. Ze moesten alledrie even hun stoom kwijt en rond een uur of 3 zijn we weer huiswaarts gegaan. Iedereen was moe en dan slaapt zo'n auto toch ook wel weer lekker.

De afspraak was om de eerste de beste McDonalds te pakken zodra we weer de grens over waren. Eerst nog een kleine opstopping op de periferie van Antwerpen. De magen begonnen al aardig te rammelen. Gelukkig staat er vlak over de grens al een Mc. Dus effe lekker bunkeren!

Vervolgens maar weer aangesloten in de file en uiteindelijk waren we om half 8 weer in huis.

Al met al was het zeker de moeite waard en fijn om Rezon en de gelukkige ouders te zien. Met Sinterklaas komen ze deze kant weer op, dan zal hij wel weer aardig zijn gegroeid.

Rezon Mike Miran

Het is een jongetje!

Vanmorgen geboren in het ziekenhuis in Gent.
Alles er op en er aan.

Zijn roepnaam is Rezon.

Dit is alles wat ik tot nu toe weet. Zal deze post wel blijven bijwerken met info en hopelijk een fotootje.

We hebben gelukkig iets kunnen regelen voor vrijdag en dan gaan we met zijn allen een dagje naar België. Joepie!!

We gaan oom en tante worden!

Het is een gekkenhuis hier.

Miranda is helemaal van slag. Want haar zusje (Lien) die in België woont is hoogzwanger en heeft vanmiddag ons bericht dat ze naar het ziekenhuis gaat want het is allemaal begonnen.

Nu ben je daar verplicht om in het ziekenhuis te bevallen, dus ze ligt nu in Gent.

3 cm zijn de laatste berichten.

Nu snel iets regelen om hopelijk a.s. vrijdag daar naartoe te kunnen.

Spannend, spannend!!

8000

Nieuwe ronde, nieuwe kansen.

Heeft de 7000ste zich niet gemeld, dan maar voor de 8000 ste.

Dus:

Ben je de 8000ste, dan win je een pepernotencake!!!

Stuur een printscreentje en ik ga voor je aan het bakken. Spannend, spannend.

Wie gaat het worden??

Gewoon mooi

If you were a cowboy I would trail you,
If you were a piece of wood I’d nail you
to the floor.
If you were a sailboat I would sail you
to the shore.
If you were a river I would swim you,
If you were a house I would live in you
all my days.
If you were a preacher I’d begin
to change my ways.

Sometimes I believe in fate,
But the chances we create,
Always seem to ring more true.
You took a chance on loving me,
I took a chance on loving you.

If I was in jail
I know you’d spring me,
If I was a telephone you’d ring me
all day long.
If I was in pain I know you’d sing me
soothing songs.

Sometimes I believe in fate,
But the chances we create,
Always seem to ring more true.
You took a chance on loving me,
I took a chance on loving you.

If I was hungry you would feed me,
If I was in darkness you would lead me
to the light.
If I was a book I know you’d read me
every night.

If you were a cowboy I would trail you,
If you were a piece of wood I’d nail you
to the floor.
If you were sailboat I would sail you
to the shore.

If you were sailboat I would sail you
to the shore.

Weekend

En het is weer weekend.

Zoals El al aangeeft, blijven we lekker bloggen en vooral verhaaltjes over onzelf schrijven. Bij deze dan.
De afgelopen week is er eigenlijk niet heel veel bijzonders geweest. Zoals gewoonlijk druk op het werk en het is nu al donker als je naar huis gaat. Ik heb dan ook helemaal het gevoel dat het dan al laat is.

Vandaag is het zaterdag. De dag dat Sinterklaas in Nederland komt. Natuurlijk doet Sint ook Emmeloord aan en hij zal vanmiddag aanmeren. Nu zijn de twee oudste koters er dit weekend niet en Sil heeft het allemaal niet zo in de gaten, dus we gaan dit jaar niet naar de intocht.

Vandaag de achtertuin maar eens winterklaar maken. De zooi opruimen en schoonspuiten. Dan duik ik waarschijnlijk het schuurtje in waar de fiets van Esmée nog in de reparatie moet en de Solex is er laatst ook mee gestopt. Die ook maar even weer nakijken.

Verder natuurlijk vanavond kijken hoe Nederland zich kwalificeerd voor het EK. Na het domino debacle van gisteren, hopen we maar dat het vanavond wel allemaal gaat lukken. Alhoewel niet alles is mislukt gisteren. Er is een nieuw Nederlands record geschaatst op de 3 km vrouwen en we hebben er weer een WB-zege bij op de 1500 m mannen. Het seizoen is nog maar net begonnen of de records vliegen je weer om de oren.

Iedereen een goed weekend en natuurlijk vanavond allemaal je schoen zetten.

Voor iedereen die even geen inspiratie heeft: http://www.randomlink.nl/

Inktvip

"Goeiemoggel"
"Moggel, Moggel"
"Krijg net een sproetje, 5 kiklo inktvip"
"Sproetje? Ik word knetterbek van die sproetjes. Dit is de abdeling transploft. Niet de abdeling sproetjes."
"Geef maar hoer. Ik roggel het wiel."
"Tot loeter."
"Loeter, loeter."

Zie voor het filmpje: Inktvip

Sinte sinte Maarten

De koeien hebben staarten

De meisjes hebben rokjes aan

Daar komt Sinte Maarten aan

Ja hoor. Het was hier weer feest afgelopen weekend. Was het eerst nog vrij onduidelijk wanneer er nu gelopen zou worden, maar al snel werd het duidelijk dat het toch zaterdagavond zou zijn. Natuurlijk hadden we hier niet meer op gerekend en net op het moment dat we het gourmetsetje aan zouden zetten, ging de bel.

Drie koters met hun lampionnetje die een liedje aan het zingen waren.

Dus wij ook maar snel op pad, maar met Sil erbij wil het niet echt vlotten. Na drie deuren hebben Sil en ik er ook maar weer de brui aangegeven en inmiddels al met een kapotte lampion (meneertje dacht dat het gewoon een bal met een lampje erin was) gingen we weer huiswaarts. Miran is doorgelopen met de andere kids en die kwamen een uurtje later ook weer terug. Met een rugzak vol snoep natuurlijk.

In de tussentijd kreeg ik hier ook genoeg groepjes met kids aan de deur. En een tempo dat ze erin hebben. Natuurlijk zingen ze het korte liedje en na twee woordjes te hebben gezongen staan ze al met hun tasje of rugzakje open om er iets in te krijgen.

Educatief verantwoord hadden we een kistje mandarijnen gekocht en iedere wezentje die nog niet de lengte heeft om overal in te mogen in een pretpark werd dan ook getrakteerd op een heerlijke, iets bittere mandarijn.

Gelukkig ligt de snoepzak van onze miniwezentjes in de keuken en als die kleine opdondertjes slapen, zitten papa en mama in de zak te graaien op zoek naar lekkere snoepjes.

Het woord van de dag: Studio54

Daar zijn we weer

Nadat huize Weltevree een paar zieke daagjes achter de rug heeft, zijn we weer terug. Drie man slap dus. Maar nu gaat alles weer goed. Joepie. Dus weer een nieuw bloggie. De koetjes zijn natuurlijk voor Sil en voor de rest die van koeien houden.

Het woord van de dag is natuurlijk: Sint_Maarten

35 koeien