De tandarts

Ik moest vanmorgen naar de tandarts. Vorige week hadden ze me al verlost van een kiespijn en vandaag gingen ze de andere gaatjes vullen. Drie stuks in totaal. Nu ben ik niet echt bang voor de tandarts, maar om nu te zeggen dat ik er met plezier naar toe ga.
De assistente roept me en ik mag plaatsnemen in de stoel. "Met of zonder verdoving?" vraagt ze. Ja, vroeger deed ik alles zonder, maar sinds een paar jaar eigenlijk met. Maar omdat ik vorige week de hele dag met een verdoofde mond heb gelopen en ik dat niet zo prettig vond, beslis ik om deze keer maar eens weer zonder verdoving te doen.
Nou, dat heb ik geweten. De zenuwen zijn allemaal nog intact! Je voelt het door je hele lichaam als hij er weer eens met zijn boortje overheen gaat. Maar ik laat me niet kennen en een klein kwartiertje later zijn alle drie gaatjes uitgeboord en kan het vullen beginnen. Oef, dat is in ieder geval voorbij. Geen pijn meer, denk ik nog bij mezelf. "Nog even naspoelen" zegt de tandarts. Aj aj aj, die zenuwen liggen bloot, dus weer dat *****gevoel.
Dan vullen met die hap, dat voel je gelukkig niet meer zo. Na een dik half uurtje zit alles weer vol en ben ik blij dat het voorbij is.

De tandarts kijkt het nog even na en zegt dan ineens: "Had ik je vorige week wel verteld dat die ene verstandskies er ook nog uit moet?". "Wat????" Dat doen we dus echt niet vandaag. Ik zeg dat ik vanavond nog moet werken en dat het me verstandig lijkt om dit maar op een ander tijdstip te doen. Maar de tandarts zegt dat het zo klaar is en nu ik er toch nog lig. "We halen die kies er nu wel even uit" zegt hij vastberaden. Voordat ik het wist had ik al een spuit in mijn gehemelte en op nog een paar andere plekken. Ja, nu kunnen we niet meer terug.

Staat die man boven me met een soort schroevendraaier. Ik kijk erna en hij zegt: "Ach, moet je niet naar kijken. Ziet er enger uit dan het is." Tjakka, die schroevendraaier erin, beetje beuken, tang erbij, nog een beetje beuken en hopsakee. Hele kies is eruit. Uiteindelijk toch wel blij dat het maar gelijk gedaan is, dan hoef ik daar ook niet voor terug te komen. Gaasje erop en daar zit je dan in de auto terug naar huis.

Nu is de verdoving volgens mij al uitgewerkt en ik voel er helemaal niets van. Er zit natuurlijk wel een gat, maar het bloed niet echt of zo. Ik hoop maar dat het zo blijft.

Nog even over gisteravond. We zijn met 8 man naar de schietvereniging geweest. Die organiseren een bedrijventoernooi. Ze nodigen op een avond een bedrijf uit, je mag dan met je collega's schieten en de beste drie van elk bedrijf gaan door naar de finale. We kregen een korte instructie en daarna de baan op. Iedereen had 2 oefenkaartjes waar je net zo vaak op mocht schieten al je wilt. Dan heb je 30 kaartjes waar je maar één keer op mag schieten. Van elk kaartje tellen ze de punten op en uiteindelijk heb je dan een score.
Was echt gezellig, iedereen bloedje fanatiek. Je baalt enorm als je die trekker - die vrij licht is afgesteld - iets te vroeg hebt aangeraakt.
Bij mijn ouders hebben we ook een buks liggen, dus menig spreeuw of mus heeft het loodje gelegd.

Of het nu geluk of toch kunde was, laten we maar in het midden. Maar ik won overtuigend en mag dan ook, samen met Jof en Elly, Marktplaats vertegenwoordigen op 3 november tijdens de finale. Hierbij willen ik dan ook iedereen uitnodigen om ons te komen aanmoedigen, zodat wij de wisselbeker - toch wel een halve meter hoog!! - mee kunnen nemen naar onze nieuwe kantine.

De avond was dan ook "een schot in de roos" en we hebben de organisatoren uiteraard nog even "op de korrel genomen".