Zo vader, zo zoon?

Papa avond

Ik heb gisteravond weer gewerkt en ik moet eerlijk zeggen dat dat ook wel weer lekker is. Na een week van leef maar raak, moeten ook wij weer terug naar de regelmaat. En daar hoort ook werken bij. Nu begin ik best wel rustig, heb vandaag al weer vrij gehad. Morgen moet ik nog werken, dan weer 3 dagen vrij en dan zondag werken. Mag niet klagen dus.
En we hebben uiteraard vrijdag nog de grote "Schiet met een een luchtbuks op een kaartje waar rondjes op staan Finale!!" en daar moet je je toch goed voorbereid staan. Ik hoop dat we het goed doen en we die enorme beker mee mogen nemen naar Marktplaats. Het fanatisme is er in ieder geval, dat is al positief!

Ok, terug naar de regelmaat.
Vanmorgen Julian naar school gebracht en daarna een bakkie koffie samen met Miranda gedronken. We hadden bijna geen boodschappen meer in huis, dus op naar de Aldi met de rest van ons gezin om groot inkopen te doen.
Het is toch zo'n heerlijk werk. Eerst pak je alles uit de schappen in je karretje. Dan uit je karretje op de loopband. Dan weer terug in je karretje. Je loopt naar de auto en pakt alle boodschappen in die grote tassen om vervolgens naar huis te rijden. Thuis aangekomen gaapt die trap je weer aan en je moet drie keer op en neer om alle boodschappen uit de auto in de keuken te krijgen. Daarna pak je alles weer uit de tassen in de kast of koelkast of waar dan ook. Een pakje boter bijvoorbeeld heb je dus 5 keer in je hand voordat het in de kast ligt. Nou ja, het hoort erbij.
Daarna nog even bij de Action geweest en we hebben daar zo'n plastic fotomap gekocht. Je kent ze wel, die je in de wc hangt met een stuk of 20 foto's erin.

Na de lunch en Juul opnieuw naar school te hebben gebracht, moest die lijst natuurlijk gevuld worden. Samen foto's gekeken. Altijd leuk om die herinneringen weer eens op te halen. Het grappige is dat Sil toch wel veel op mij lijkt toen ik ook nog klein was.
De lijst hangt nu bij ons op de wc en iedereen die moet poepen kan er dan ook zijn blik even op werpen. Dan krijgt dat "Oooohh" geluid uit de wc ook in één keer een andere betekenis, zit ik me net te bedenken.

Miranda moet vanavond werken en dan is het papa avond. De kinderen weten het al precies. We eten dan verse worst met gebakken aardappeltjes en haricot verts. Ze zijn er dol op. Daarbij ook nog een pot rabarber die we gekregen hebben van mijn oma en het feest is weer compleet. Er gaat nog best wel veel in die kleine buikjes als je dat zo ziet. De club van Sinterklaas is er weer op (begint om 17.20 uur) en met een strakke planning gingen we om 17.18 uur van tafel. Ik had net tijd genoeg om de tafel af te ruimen en een peukie te doen. De club van Sinterklaas duurde niet zo lang als verwacht en zoals elke papa avond spelen we nog een spelletje bingo.

Dit is ook altijd een topper. Beetje snoep voor de bovenste, middelste en onderste rij en voor de volle kaart hebben we een echte beker. Ik had er nog eentje liggen die ik in een grijs verleden ooit eens gewonnen heb, maar dit is onze bingo wisselbeker. Of zoals Esmée hem noemt: De Kampioensbeker.
Nu was ik de vorige keer de gelukkige die de beker naast zijn bed mocht hebben staan, dus dat kon deze keer niet meer. Anders hebben we heibel in de keet.
Maar na een half uurtje fanatiek te hebben gebingo't (?) hadden Esmée en Julian allebei nog 1 nummertje open staan. En laat dat dan toevallig hetzelfde nummer zijn. Je raadt het al, nummer 76 roep ik en ze schreeuwen me beide in het oor: BINGO BINGO BINGO. Twee winnaars. Gelukkig slapen ze bij elkaar op de kamer, dus we waren er al snel over eens dat in het midden van de kamer de beker komt te staan en dan kunnen ze er allebei van genieten.

Nu ligt alles in bed en ga ik straks op de bank liggen en tv kijken. Dinsdags is Blik op de weg, Tros Opgelicht en vanavond geen Lama's, maar een potje voetbal.

Ik zal zometeen nog even een oude foto van mij inscannen en eentje van Sil erbij plaatsen. Dan kunnen jullie zelf oordelen.

Toedeledokie

Paar daagjes Bornerbroek

Moe maar voldaan zitten Julian en Esmée hier aan de lunch.
Zo ging het elke dag zo'n beetje.
We zijn woensdag richting B'broek gereden en zijn eerst bij mijn zus in Hengelo geweest. Die was nl. jarig. Daar aangekomen aan de koffie, de oma's en opa waren daar ook, dus konden die ook weer eens de kinderen (en ons natuurlijk) zien. Het was gelijk weer geslaagd. Mijn vader (hierna te noemen opa Harry) kwam op één van zijn 10 (!) solexen aangereden.
Toen het tijd was om te gaan is Julian bij opa Harry achterop de solex van Hengelo naar B'broek gereden. Toch zo'n 15 kilometer. Ze hebben de toeristische route door het bos gereden. Julian vond het prachtig.

Mijn ouders wonen buitenaf en de kids hebben daar dan ook alle ruimte om buiten te spelen zonder dat je er constant op moet letten. Daar hebben ze dan ook dubbel en dwars gebruik van gemaakt.
Donderdag kwamen Sten en Britt (kids van mijn zus) spelen met Juul en Esmée. Miranda en ik zijn gaan shoppen. Eerst naar de Makro geweest en daarna naar de Ikea. Gevaarlijke winkels! Een enorm aanbod en alles lijkt voor de prijs. Goed oppassen dus wat je allemaal koopt, voordat je het in de gaten hebt, ligt je karretje vol en is de knip leeg. Hier hebben we ons netjes aan gehouden. 's Avonds is Julian uit logeren geweest bij Sten en Britt bleef bij ons. Oma Elly had 's avonds lekker gekookt en we hebben met de hele familie aan tafel gezeten (zie foto vorige blog). Gezellige dag gehad.

In één van mijn vorige blogs heb ik geschreven dat alles altijd klaar staat in B'broek en dat we niets hoeven te doen daar. Dit had ik beter niet kunnen doen, opa Harry heeft het ook gelezen en hij had gelijk een klusje voor me liggen. De windveren van het huis en de schuur moesten schoon worden gemaakt. Dit is een hele klus. Je moet via de pannen het dak op en dan met de hogedrukspuit alles schoonspuiten. Uiteraard waaide het en zelf ben je dan ook binnen de korste keren nat en vies. Ach ja, het hoort erbij en na een paar uur hadden we alles weer mooi schoon. Even onder de douche en je ruikt weer citroentjesfris. Nu ben ik dat soort werk niet echt meer gewend en had dan ook de volgende dag aardig spierpijn.

Zaterdag nog even op de koffie geweest bij mijn opa en oma. Tegen vijven was het al weer tijd om naar Elles in Hengelo te gaan. Die gaf een feestje. Sander en Elles zijn allebei jarig geweest, wonen sinds een jaar in Hengelo, Sander moest zijn bedrijf nog laten zien en ik weet niet welke redenen allemaal nog meer. Een groot feest dus voor hun vrienden en familie. Een man of 60 was aanwezig, lekker buffetje erbij, bier van het tap, wijn etc. etc. De jongens hebben achter de tap gestaan. Een geslaagd feestje waar we zondagmorgen nog wel een klein beetje last van hadden.
Dan is het al weer tijd om de boel bij elkaar te pakken en tegen half drie zijn we weer huiswaarts gegaan.
Al met al was het super geslaagd voor iedereen!

Oh ja, misschien was het voor Sil ietsje minder. Hij heeft nl. bezoek gehad van meneer en mevrouw mug. Hieronder een foto. Gelukkig heeft hij geen jeuk of iets dergelijks gehad, maar het ziet er allemaal wel zielig uit. Nu is het al weer aardig weggetrokken en over een paar dagen heeft hij waarschijnlijk wel weer een gaaf huidje!

Toen we bij mijn opa en oma waren, zag ik nog een mooie tegelspreuk bij de voordeur hangen:

Wie hier niet als vriend binnenhuppelt,

wordt er één, twee, drie weer uitgeknuppeld!

Waar ligt Almelo?

Een stukje uit een boekje van Herman Finkers die te lezen is bij mijn ouders in t huuske.

In één opzicht lijkt Amsterdam verdomd veel op Zuid-Limburg: ook de Amsterdammer heeft geen flauw benul hoe de kaart van Nederland eruit ziet. Als ik in Amsterdam word herkend, en in Zuid-Limburg is dat net zo, dan gaat dat altijd heel spontaan en heel plezierig en joviaal, maar aardrijkskundig klopt het van geen kant. Waar bijvoorbeeld Almelo ligt, of Erica, of Doetinchem. Voor een Amsterdammer is dat allemaal de Achterhoek en voor een Zuid-Limburger is dat allemaal het Hoge Noorden.
Herkend worden in Amsterdam gaat bijvoorbeeld ongeveer op deze manier:

-Hééé!!!! Jeai hep een beken' gesich.

Dat is heel stom, maar er wordt al jaren tegen mij gezegd: "Jij hebt een bekend gezicht," en ik weet nog steeds niet goed wat ik moet antwoorden als iemand tegen mij zegt: "Jij hebt een bekend gezicht." Dus meestal zeg ik iets van:

- O?

Ja, je bent ad rem of je bent het niet.

- Ik heb een bekend gezicht?
- Ja, jeai heb een beken' gesich.
- Ben ik bekend van tv?
-Ja, jeai ben beken' van teivei.
- Ben ik een sportman?
- Nei, jeai ben gean spo'tman.
- Zit ik in de politiek misschien?
- Nei, jeai zit auk niet in de pollitiek.
- Ik geef het op.
- Jeai ben Herman Fillekers! Jeai kom uit Olmelau, en dat is luik, Olmelau, want dat leg in de Achterhoek en daar kaumu wea vaak in die Achterhoek bea familie in Kampu en die praetu met datzelfde grappige Dreantse toaaltje al jeai. Is luik, dat Hauge Naurdu. Ja, Olmelau boppe!!

Waarmee half Nederland al is behandeld! En ik heb niets overdreven. Ik heb gewoon alles wat ik in Amsterdam te horen heb gekregen achter elkaar gezet. Nee, geografie is niet de sterkste kant van de Amsterdammer en de Zuid-Limburger. Maar dat geeft niks, je wordt herkend en dat mag ik altijd graag doen. Ja, herkend worden mag ik graag doen. Herkend worden in Almelo gaat heel anders:

- Hé! Ie verdeent meer geld as ik.
- Meent u dat?
- Joa, ie verdeent meer geld as ik.
- Nou, dank u wel.
- Wat goa'j doon, Finkers, a'j straks één miljoen euro hebt?

En dan mag ik altijd graag een beetje jennen:

- Wat zegt u, meneer?
- Wat goa'j doon, Finkers, a'j straks één miljoen euro hebt?
- Dan ga ik me afvragen waar de rest is gebleven, meneer.

Nee, dat is mooi werk: herkend worden. Mocht u mij ooit tegenkomen in de stad, houdt u zich dan niet in, een pilsje lust ik altijd.
Ik vind herkend worden vooral zo mooi werk, denk ik, omdat ik vroeger nooit werd herkend. Ik was al jaren en jaren bezig met deze grappenmakerij en ik werd verdorie nooit eens een keertje herkend. Nooit! Ja, door mijn moeder af en toe. Maar verder nooit.
"Dat komt," zeggen ze dan, "omdat je toen nog niet was ontdekt."Maar dat vind ik vreemd gepraat. Ze vragen me wel eens in interviews: "Wie heeft jou eigenlijk ontdekt?" En dan voel ik me zo dom, want ik weet het antwoord niet. En een beetje artiest weet toch verdorie wel wie hem heeft ontdekt. Maar ik weet dat niet. Als men mij vraagt: "Wanneer ben je geboren?" dan weet ik dat wel, daar heb ik thuis een tegeltje van. Maar ik heb nergens een tegeltje hangen met: 'Ik ben ontdekt door...' Ja, Jacques d'Ancona heeft mij ontdekt, zei Jacques ooit eens in een interview, maar dat moet u niet geloven. Jacques d'Ancona heeft mij zeer zeker niet ontdekt.
Volgens mijn moeder ben ik ontdekt door dokter Scheffer. Die deed de zwangerschapstest bij haar.

Herman Finkers: Kalm aan en rap een beetje

Foto's uut Twente

Daar zijn we weer. Nu vanuit het zonnige Twente. Ik zal morgen eens een keertje tekst en uitleg geven over onze dagen hier tot nu toe. Hieronder alvast een paar foto's!

Vette race op de mean solex machine

Met zijn allen aan tafel

Julian en Esmée lekker buiten spelen

Sil die lekker aan een boekje sabbelt

De dames aan het kleuren

Vrouwen

Het is en blijft een apart volkje.
We zijn ongeveer de hele dag, met uitzondering van een zeer interessante meeting op het werk van mijn kant, druk geweest in en om het huis om de boel netjes te krijgen. Morgen gaan we richting tukkerland en we komen zondag pas weer terug in de polder. Dus dan wil je alles netjes opgeruimd hebben als je thuis komt. Mijn eega heeft de slaapkamers schoongemaakt, met de stofzuiger door het huis, gewassen en de rest. Ik stond vanmorgen en vanavond achter de strijkplank, heb de auto gereed gemaakt, buiten het platje opgeruimd. De kinderen hebben ook geholpen, het hok van Snuffie schoongemaakt en mij geholpen met het platje.
De tassen van de kinderen zijn al ingepakt, dus in principe kunnen we morgenvroeg gelijk weg.

Onze Elles is morgen jarig en die krijgt morgenvroeg de oma's en opa en pa en ma en ik weet niet wie nog meer op visite. Wij hebben dus afgesproken om daar morgenvroeg eerst naar toe te gaan. Dat is ook leuk voor de oudjes, kunnen ze de kinderen weer zien. Je kent het wel. Maar ze blijven daar niet de hele dag. En daar zit ons interne probleempje.

Wij zijn des morgens nogal verschillend van elkaar. Ik ben een ochtendmens en kan dus ook gelijk uit mijn bed in aktie komen. M. daarintegen is dat niet, moet eerst rustig wakker worden. Peukie, bakje leut, Sil de fles, bla bla bla.
Dus de discussie moest een keer komen hoe laat we morgen in de auto stappen. Hengelo is toch ongeveer 1 1/2 uur rijden, dus ik zeg tegen mijn schat dat we morgen toch niet zo laat weg gaan. Gelijk commentaar. "We gaan er vier nachten naar toe en dan moeten we zekers ook nog vroeg weg." "Ik had het al wel verwacht." "Als het aan jou ligt, zitten we om 8 uur al in de auto." Enkele uitspraken die er toch binnen de minuut uit komen. Ik moet er wel een beetje om lachen, omdat ik natuurlijk weet dat ze hier een hekel aan heeft. Ik zeg dan ook dat we toch een beetje rekening moeten houden met de oma's en opa. Die verwachten ons natuurlijk. "Dan moeten we er al om 7 uur uit!" "En ik weet al precies hoe het dan gaat! Iedereen heeft zich al gedoucht en als laatste moet ik, terwijl iedereen zit te wachten." aldus M. Ik zeg: "Dan ga je er toch lekker om half 7 uit, spring je gelijk onder de douche. Kun je een half uur lekker onder de douche staan!"
Ik stel nog voor dat ze ook wel met de trein kan, het is maar 5 minuten lopen vanaf het station in Hengelo naar mijn zusje. Ha ha ha.

Maar ze zegt dat ze wel op tijd is morgen en we mooi vroeg in de auto zitten. We wachten af.
Het zal altijd wel een eeuwige discussie tussen de geslachten blijven, maar zo blijft het wel spannend!!

De spreuk is dan ook:

Vrouwen

Je kunt niet met ze

Je kunt niet zonder ze

Ja ja, ook wij hebben gezinsuitbreiding!

Zoals de titel verklapt, hebben wij sinds vanmiddag ook gezinsuitbreiding gekregen. 3 stuks nog wel.
Vanmorgen moest ik mijn laatste dienst draaien voor deze week. Even van half 9 tot 12 uur. Dat vliegt echt voorbij. En nu hebben we een week vakantie! Joepie de poepie. De kinderen hebben natuurlijk herfstvakantie en Miranda en ik hebben ook een weekje vrij genomen. Even geen gevlieg des morgens om alles in de kleren te krijgen.Je kent het vast wel.
De kids zijn dit weekend bij hun vader geweest en die komen dan rond een uur of 6 weer in huis.
Toen ik vanmorgen van het werk weer kwam, waren Miranda en Sil net onder de douche geweest en net in de kleren. Ze hebben beide lekker uitgeslapen. Wie kan ze daar ongelijk in geven.
Dus met z'n drietjes aan tafel een broodje eten. Sil heeft voor het eerst appelstroop gehad. Hij vond het heerlijk. Met elkaar besproken of we nog iets gaan doen vanmiddag. Ik had vanmorgen al even gekeken of de Intratuin in Lelystad toevallig koopzondag had en dit was het geval. We hebben nl. laatst nieuwe planten gekocht, maar hebben nu nog twee potten die plantloos zijn, dus op naar de Intratuin. Teringdruk daar. Bleek de hele woonboulevard koopzondag te hebben. Snel de Intratuin in. Lopen we daar binnen, valt onze ogen op een erg leuk aquarium. We hebben al eens gezegd dat we een paar visjes wel leuk vinden. Toch maar weer doorgelopen om verder te kijken. Bij de kassa aangekomen toch maar weer besloten om dat aquarium mee te nemen, uiteraard met een paar visjes erin. Vinden de kids vast en zeker leuk als ze terug komen. Drie visjes meegenomen, een echte goudvis, een witte met oranje vlekken op de buik en een sluierstaartje. Voor ieder kind een visje. In het bakje gaat een liter of 15, dus het is een mooi formaat. Thuis steentjes erin, water erin, plantje erin, pomp aangesloten en de visjes erin.
De kids vonden het prachtig en gelukkig hadden ze allebei een ander favoriet visje (een keer geen ruzie) Die overbleef is dan voor Sil. Ze hebben ook al namen verzonnen. Die van Sil heet Nemo, die van Esmée heet Paco en die van Julian heet Dory.
Ze hebben de hele avond ernaar gekeken en waarschijnlijk staan ze morgenvroeg aan bed om te vragen of de visjes al voer mogen.

Dat was eigenlijk wel zo'n beetje ons dagje. Lekker rustig in het begin en aan het eind weer gezellig druk!
We gaan nu vakantie vieren, dus ik weet niet of ik elke dag mijn blog ga bijhouden.

Kruipolie

Kruipen. Eén van de leerprocessen van een kind. Baby's worden geboren en om maar niet altijd baby te blijven hebben ze zich te houden aan een aantal regels, die ook nog op volgorde moeten worden afgewerkt:

1. Van de borst af en leren om uit een flesje te drinken
2. Niet de hele dag huilen in de hoop dat iemand hem/haar oppakt
3. Zichzelf vermaken, zonder dat daar iemand bij hoeft te zijn
4. Papa en Mama zeggen of brabbelen
5. Kruipen
6. Zitten
7. Alles van tafel gooien
8. Lopen
9. Woordjes leren
10. Volzinnen maken
11. Niet meer in de luier poepen of plassen
12. Leren fietsen, later zonder zijwieltjes
13. Goed hun best doen op de basisschool
14. Krantenwijk beginnen
15. Vriendje of vriendinnetje krijgen
16. Het eerste biertje drinken
17. Veel te laat thuiskomen
18. Uit huis gaan of worden gezet

Nu begrijpen jullie wel dat we nog niet zo ver zijn met onze Sil. Hij is nu dik 8 maanden, dus je kunt nog niet alles van hem verwachten. Maar sommige dingen zou hij nu onderhand toch wel moeten doorhebben. Misschien zijn wij te snel, maar hij zou nu toch onderhand bij punt 7 moeten zijn. Helaas, helaas. De punten 1 t/m 3 gingen vrij vlot. Punt 4 had hij ook gedeeltelijk geen moeite mee, eindelijk kan hij nu ook mama zeggen. Dan komen we bij het stagnatiepunt.

Punt 5: Kruipen. Dat wil maar niet vlotten, we leggen hem toch elke dag wel even in de kamer op de vloer. Hij gooit zichzelf op de buik, maar dan...........Dan ligt dat wurmpje daar maar een beetje te spartelen op de grond. Met zijn armpjes en beentjes in de lucht. Het lijkt sprekend op een visje die je op het droge legt. Wat doe je eraan? Dat kind bij de armen pakken en trekken is ook zo iets. Krijgt hij allemaal van die kleine brandwondjes op de buik. Ook zo zielig. Dus dat hebben we dan ook maar niet gedaan. Vanmiddag had ik in een keer het Eureka moment. We liepen door de Lange Nering, even bij Halfords naar binnen voor zo'n voorscherm voor op de fiets (Anders krijgt hij allemaal vliegjes in de mond) en mijn oog valt op een geel potje. Kruipolie!! Dat ik daar nog niet eerder aan heb gedacht. Hoppa, gelijk naar huis, kindje op de grond gelegd, jasje uit en een beetje kruipolie in zijn flesje. Werkt perfect. Ons Silletje was binnen no time aan de overkant van de kamer. Super spul!!

Allemaal flauwekul natuurlijk, maar je moet het toch een beetje mooi inpakken. De kern van het verhaal is dat mijn mannetje kruipt. Echt een grappig gezicht, verbeten koppie om zijn doel te halen. Ben alleen bang dat het nu wel eens hard kan gaan. Met zijn grijpgrage handjes over de tafels, aan de planten etc etc. Wat vliegt de tijd toch voorbij.

De spreuk die hier bij hoort is natuurlijk:

Als de slakken kruipen gaan, is't met het mooie weer gedaan

De tandarts

Ik moest vanmorgen naar de tandarts. Vorige week hadden ze me al verlost van een kiespijn en vandaag gingen ze de andere gaatjes vullen. Drie stuks in totaal. Nu ben ik niet echt bang voor de tandarts, maar om nu te zeggen dat ik er met plezier naar toe ga.
De assistente roept me en ik mag plaatsnemen in de stoel. "Met of zonder verdoving?" vraagt ze. Ja, vroeger deed ik alles zonder, maar sinds een paar jaar eigenlijk met. Maar omdat ik vorige week de hele dag met een verdoofde mond heb gelopen en ik dat niet zo prettig vond, beslis ik om deze keer maar eens weer zonder verdoving te doen.
Nou, dat heb ik geweten. De zenuwen zijn allemaal nog intact! Je voelt het door je hele lichaam als hij er weer eens met zijn boortje overheen gaat. Maar ik laat me niet kennen en een klein kwartiertje later zijn alle drie gaatjes uitgeboord en kan het vullen beginnen. Oef, dat is in ieder geval voorbij. Geen pijn meer, denk ik nog bij mezelf. "Nog even naspoelen" zegt de tandarts. Aj aj aj, die zenuwen liggen bloot, dus weer dat *****gevoel.
Dan vullen met die hap, dat voel je gelukkig niet meer zo. Na een dik half uurtje zit alles weer vol en ben ik blij dat het voorbij is.

De tandarts kijkt het nog even na en zegt dan ineens: "Had ik je vorige week wel verteld dat die ene verstandskies er ook nog uit moet?". "Wat????" Dat doen we dus echt niet vandaag. Ik zeg dat ik vanavond nog moet werken en dat het me verstandig lijkt om dit maar op een ander tijdstip te doen. Maar de tandarts zegt dat het zo klaar is en nu ik er toch nog lig. "We halen die kies er nu wel even uit" zegt hij vastberaden. Voordat ik het wist had ik al een spuit in mijn gehemelte en op nog een paar andere plekken. Ja, nu kunnen we niet meer terug.

Staat die man boven me met een soort schroevendraaier. Ik kijk erna en hij zegt: "Ach, moet je niet naar kijken. Ziet er enger uit dan het is." Tjakka, die schroevendraaier erin, beetje beuken, tang erbij, nog een beetje beuken en hopsakee. Hele kies is eruit. Uiteindelijk toch wel blij dat het maar gelijk gedaan is, dan hoef ik daar ook niet voor terug te komen. Gaasje erop en daar zit je dan in de auto terug naar huis.

Nu is de verdoving volgens mij al uitgewerkt en ik voel er helemaal niets van. Er zit natuurlijk wel een gat, maar het bloed niet echt of zo. Ik hoop maar dat het zo blijft.

Nog even over gisteravond. We zijn met 8 man naar de schietvereniging geweest. Die organiseren een bedrijventoernooi. Ze nodigen op een avond een bedrijf uit, je mag dan met je collega's schieten en de beste drie van elk bedrijf gaan door naar de finale. We kregen een korte instructie en daarna de baan op. Iedereen had 2 oefenkaartjes waar je net zo vaak op mocht schieten al je wilt. Dan heb je 30 kaartjes waar je maar één keer op mag schieten. Van elk kaartje tellen ze de punten op en uiteindelijk heb je dan een score.
Was echt gezellig, iedereen bloedje fanatiek. Je baalt enorm als je die trekker - die vrij licht is afgesteld - iets te vroeg hebt aangeraakt.
Bij mijn ouders hebben we ook een buks liggen, dus menig spreeuw of mus heeft het loodje gelegd.

Of het nu geluk of toch kunde was, laten we maar in het midden. Maar ik won overtuigend en mag dan ook, samen met Jof en Elly, Marktplaats vertegenwoordigen op 3 november tijdens de finale. Hierbij willen ik dan ook iedereen uitnodigen om ons te komen aanmoedigen, zodat wij de wisselbeker - toch wel een halve meter hoog!! - mee kunnen nemen naar onze nieuwe kantine.

De avond was dan ook "een schot in de roos" en we hebben de organisatoren uiteraard nog even "op de korrel genomen".

Mijn ouders

Afgelopen maandagavond was ik aan het werk. Ik sta buiten in de pauze en ineens komt daar een Honda CRV aanrijden op de parkeerplaats. Denk nog zelfde auto als Pa. En waarempel het is hem. Hij is samen met zijn broer op stap geweest en heeft 2 solexen achterop zitten. Pa is altijd al een handelaar geweest. Vroeger met een nieuwe auto kopen, was het handelen en nog eens handelen. Het is een hobby van hem. Een andere hobby is autorijden, dus hij rijdt het hele land door om weer eens iets te kopen. Hij heeft al in van alles gedaan. Waren het eerst grasmaaiers en dat soort dingen, daarna caravans en nu zijn het de Solexen. Hij heeft er inmiddels 9 in de schuur staan. De één af en de ander is hij aan het opknappen. Geregeld stapt hij in het weekend op de Solex om met Ma of oom Gerard een Solex rit te rijden. Is echt leuk spul.
Dit blog ga ik dan ook wijden aan pa en ma.

Ze hebben ons, mijn zussen en ik, altijd gesteund in onze keuzes. Nu was dat niet altijd de juiste keuze en misschien waren ze het er ook niet altijd mee eens, maar de keuze was en is aan ons. Dat waardeer ik erg in ze en ben ze daar ook dankbaar voor. Met vallen en opstaan kom je er wel.

Ma is een vrouw die veel liefde geeft. Toen ik nog in huis woonde, ging ze er elke morgen uit om brood te smeren en thee te zetten voor mijn werk. En dit was echt niet altijd om 8 uur. Ook om 6 uur stond ze beneden klaar. Ma is erg gedreven in wat ze doet. Vroeger naaide ze bijna alle kleren. Ik liep dan ook geregeld in weer een nieuwe creatie. Kan me nog herinneren dat ik ooit zo'n tiroler pakje heb gehad. Ma supertrots, ik vond er geen bal aan. Ze zingt bij het plaatselijke koor, zit op de volleybal en speelt accordeon. En alles kan ze. Anders oefent ze er net zo lang voor, totdat ze het onder de knie heeft. Daarnaast zijn ze trotse opa en oma en passen dan ook met plezier op de kids van Marlon. Ze zien er beide nog vitaal uit en staan vol in het leven. Staan voor iedereen klaar.

Ik zie ze nu niet meer elke dag. Dat was natuurlijk ook niet altijd zo, maar dan woon je dichtbij en als je zin had, ga je even langs. Daarvoor is de afstand te groot en ik moet eerlijk zeggen, dat ik dat zo af en toe wel eens mis. Maar als we dan in Bornerbroek zijn, dan is ook alles tot in de nopjes geregeld. We hoeven niets te doen. De bedden zijn opgemaakt, er ligt een kleed klaar in de kamer voor Sil. De fietstjes voor Julian en Esmée staan klaar voor gebruik. Echt super is dat. We kunnen alle kanten op als we dat willen. Kan bijna niet wachten tot het volgende week is en we weer met de hele club richting het oosten des lands rijden!

Als het weer een beetje mee zit, gaan we misschien nog wel een dagje toeren op de Mean Green Solex Machine!

Hou van jullie

Een heerlijke dag

Wat kun je soms toch een heerlijke dag hebben. Vandaag is zo'n dag.
We zijn allebei vrij en dat is eigenlijk al best lang geleden. Telkens moest er wel eentje van ons werken. Maar vandaag dus niet.
Vanmorgen een kleine planning gemaakt wat we vandaag gaan doen. Esmée is niet zo lekker, ze zit weer eens vol. Dan moet ze aan de Paribor (een soort inhaler op motor) met medicijnen en zoutwater erin. Maar gelukkig zie je dat dan snel weer opknappen.
Ik had me gisteren al voorgenomen om de ramen te lappen, maar dat lukte niet echt. Dus vanmorgen een nieuwe poging gedaan en alles is weer spik en span. Bakje koffie samen gedronken. Miranda heeft eigenlijk de hele dag een beetje met Sil rondgelopen. Tussen de middag Julian van school gehaald en met zijn allen aan de lunch. Gekookt eitje erbij. Wat kan dat toch gezellig zijn.
Uiteraard had ik nog in de planning om naar de fitness te gaan, maar dat heb ik uiteindelijk maar niet gedaan. Moet je weer weg en voor je het in de gaten hebt is de middag dan weer voorbij.
Vanmiddag met zijn allen Julian uit school gehaald. Sil zat bij mij in de buikdrager, dat jochie vond het heerlijk. Beetje om zich heen kijken, beetje lachen. Daarna boodschappen gedaan en rond een uur of 5 aan tafel.
De kinderen hebben gevreten en daarna hebben we nog een spelletje bingo gedaan.
Nu liggen ze allemaal in bed. Ik ga zo cappucino maken en daarna duiken we op de bank lekker dom tv kijken.
Morgen zou ik trouwens nog gaan B-kicken met een stel collega's, maar helaas moet ik dit afzeggen. Moet even naar de dokter, heb al sinds zaterdagavond een oor dichtzitten. Het is net of ik de hele dag in de kerk sta, alles galmt om mij heen. Ik hoor de helft niet wat iedereen zegt. Hopelijk gaan ze het uitspuiten, ben ik ook weer van dat vervelende gevoel af.
De spreuk is dan ook:

Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens

Van je collega's moet je het hebben!

Wat een weekend hebben we weer gehad. Ik dacht dat het wel een rustig weekendje zou worden, niets is minder waar.
Vrijdagavond werd ik gebeld door Miss Nonsens of ik zin heb om mee te gaan met hun teamuitje. Is goed, zeg ik. Zaterdagavond half 7 bij de zaak en in de auto richting Beerzerveld. Normaal is dat een uurtje rijden, maar met de binnendoorweggetjes van Miss Nonsens waren we er al in een uur en een kwartier. Scheelt echt, hoor! Ik heb nog nooit zo vaak een TomTom horen zeggen: "Probeer hier te keren!"
Daar aangekomen, worden we opgewacht op de parkeerplaats door een stel zwervers. Ze hadden een zwerversavond geboekt, dus dat was niet echt verrassend. Hup die zaal in gedumpt, daar zaten al andere groepen op ons te wachten en het programma kon dan ook gelijk beginnen. We werden aan elkaar voorgesteld. Tenminste wij werden aan de andere groepen voorgesteld als werknemers van een postorderbedrijf. De PABO!! En uiteraard moest er iemand naar voren komen, die de specialiteit SM had. Goh, wie wordt daar nu voor uitgekozen? Natuurlijk moet ik naar voren om 5 minuten voor paal te staan.
De kok legt uit wat hij allemaal met het koud en warm buffet gemaakt heeft. Niet iets om hier te herhalen. Van knoflooksaus met 20 teentjes tot eventueel een warm sausje die je dan bij de kok kunt "aftappen". De dames zaten allemaal met hun handen voor de mond. Lekker gegeten en daarna de polonaise!! Joepie de poepie. Geen feest zonder polonaise.
Uiteraard moet er ook gedanst worden! En dan komt het. Ik word door twee collega's, zal geen namen noemen, de dansvloer opgetrokken en de dames besluiten om mij te sandwichen. Arrggll! Help! Ajuto! Hilfe! Niemand die iets hoort door de harde muziek. Voel me vernedert, misbruikt, mijn eer aangetast. Heb nog gevraagd aan Marietje of ik mij daar kon douchen. "Een douche?" "Wat is dat?" Tuurlijk, het zijn zwervers, stom!
Ben in een hoekje gekropen en heb alles in mijn eentje verwerkt.

Een mannelijke collega bood me een schouder om uit te huilen.

Na een half uurtje was ik er wel overheen en ben toch maar doorgegaan met feesten. Het is zeker een aanradertje, was een gezellige avond!

Alles in het kort dan maar

Ok, bedankt voor jullie reakties. Ik zal alles in het kort "behandelen".

- Sil naar het consultatiebureau
Dit was dus gisteren en alles gaat goed! Zijn we ook nooit bang voor geweest, trouwens. Hij is nu al weer bijna 8 maanden en doet het super. Het is zo'n vrolijk mannetje altijd. We schrikken als hij moet huilen. Doet hij bijna nooit. Blijft maar lachen de hele dag. Als je hem wakker maakt, in bed legt, de luier verschoont, maakt allemaal niet uit.
Hij is nu 9300 gram en 72,5 centimeter. Sjonge wat gaat dat toch snel. Hij groeit elke dag. Zit nu geregeld in het loopwagentje en crosst al de hele kamer door. Het lijkt er op dat hij binnenkort gaat kruipen.
Gewoon een lekker ventje dus!

- De herfstvakantie
We hebben allebei de hele week vrij met de herfstvakantie. De eerste planning was dan ook om een midweekje of zoiets ergens naar toe te gaan. Maar het is toch allemaal zo tering duur. Ze weten wel prijzen te vragen in die ene week. Je betaald gewoon dubbel zoveel dan een weekje eerder of later. We weten het dus nog niet. Een andere optie is om ergens in die week naar Bornerbroek te gaan. Het laatste weekend van de herfstvakantie zitten we daar toch al, want dan hebben we een feestje bij Elles, mijn zusje.
En we denken dat de kids het misschien nog wel leuker vinden dan een paar dagen weg. Ze hebben dan een zee van ruimte bij mijn ouders en de kinderen van Marlon, mijn andere zus, zijn er dan ook. Kunnen ze daar mooi mee spelen.

- Mijn moeder en haar pc probleem
Pa en ma zijn hier twee weken geleden geweest en ma had een paar foto's gemaakt van Sil met de digitale camera. Dus ik vroeg haar om deze door te sturen. Nu weet ze niet precies hoe dat moet. Dus ik heb haar telefonisch proberen te helpen, wat niet helemaal lukte jammer genoeg. Ze hebben de camera op de beste kwaliteit staan, dus mega grote foto's. Te groot om te versturen. In Paint kleiner proberen te maken en dan opsturen. Helaas ging er telkens iets mis. Ik denk dat we het vanavond nog maar eens moeten proberen. Al doende leert men!

- Mannen in panty's
Op het forum van onze site stond gisteren een stukje over de nieuwste mode. Mannen in panty's. Korte broek aan en daaronder een panty. Nou ja, het lijkt mij niets. Je moet maar denken wat je ervan wilt denken.

- Nieuwe laarzen van Esmée
Kijk zelf maar. Het meisje is er beretrots op.


- Zonder rijbewijs achter het stuur.
Een beetje verkeerd op papier gezet door ons. Wij hebben niemand in onze auto laten rijden zonder rijbewijs! Het zit nl. zo:
Het broertje van de vriend van de zus van Miranda (heb je hem?) heeft afgelopen week zijn theorie gehaald. Hij woont in de flat tegenover ons. Hij heeft al een auto en waarempel zagen we hem gisteren in zijn auto stappen en wegrijden. Hij heeft twee rondjes gereden en de auto weer op dezelfde plek neergezet. Gewoon levensgevaarlijk!

- De fitness
Ach ja, elke week weer hetzelfde. Jezelf helemaal naar de kloten helpen op die apparaten. Maar volgende week ga ik meedoen met B-kicken, lijkt me lachen.

- Het werk van Miranda
Miranda werkt in de Talmahof. Ze werkt 18 uur in de week. Echter is dit niet elke week 18 uur. Het is het gemiddelde van drie maanden. Dus sommige weken werkt ze veel meer en andere weken weer minder. Dit uiteraard ook onregelmatig. Ze is ziekenverzorgende, dus de mensen wassen, aankleden, medicijnen toedienen, helpen met eten enz enz. Dit op een vaste groep van 10 bewoners met een lichamelijke handicap. Best wel pittig werk. Ze vindt het erg jammer dat ze tegenwoordig niet meer zoveel tijd over heeft om even met de bewoners te gaan wandelen of gewoon iets leuks te doen. Zit er niet meer in, gewoon je uren draaien en zorgen dat je klaar bent voordat je naar huis gaat. Maar ze vindt het wel leuk, het is dankbaar werk!

- Ons leventje als dertigers
Burgerlijk, maar nog wel vol energie. Je kent het wel. Het is niet meer elk weekend de kroeg in, lekker uitslapen. Het maakt ons niet meer uit of het nu dinsdag of zondag is. We zijn om 8 uur allemaal uit bed.

- Iets anders.....
Ben vandaag naar de tandarts geweest. Had al een paar dagen een zere kies en kon het nog aardig onderdrukken met een ibuprofennetje, maar je moet toch. Nu was ik nog steeds niet aangesloten bij een tandarts hier, dus het werd hoog tijd. Vanmorgen er naar toe, gelijk foto's gemaakt van alles. Ik zit nu trouwens bij Maatschap Urk. Kon vanmiddag terugkomen en dan gingen ze naar de kies kijken. Ben net weer terug. De bek vol verdoving, gelukkig hoefde ik nog geen wortelkanaalbehandeling, maar als het maandag nog niet beter is geworden, moet ik terugkomen. Gelijk maar de controle gedaan en volgende week vrijdag kan ik weer terugkomen voor een paar gaatjes. Niets ernstigs gelukkig.

De keuze is reuze

Voordat we beginnen aan een nieuw bloggie, moet ik even nog iets toevoegen aan mijn vorige blog namens mijn dierbare zusje Elles. Ik was vergeten haar feestje te noemen. Bij deze dus.

Waar moet je het toch elke dag over hebben in je blog. Miranda zit nu naast me en we zitten te zweten over het onderwerp.
Een aantal eventuele onderwerpen:

• Sil die vandaag naar het consultatiebureau is geweest
• De herfstvakantie
• Mijn moeder die ik vanmorgen wel drie kwartier aan de telefoon heb gehad over een pc probleempje
• Mannen in panty's zoals te lezen is op het forum
• Nieuwe laarzen van Esmée
• Een jongen die we vandaag in de auto hebben rijden, waarvan we zeker weten dat hij nog geen rijbewijs heeft
• De fitness
• Miranda's werk
• Ons leventje als dertigers
• Iets anders...........

Ik weet het goed gemaakt. Aan jullie de keuze. Dus laat het maar weten!!

Lekker vissie! (vervolg)

Uiteraard moet er een vervolg komen op de visbelofte door de familie Urk. En ja hoor, maandagavond kwam mijn mother in law lekkere vissies brengen.
Een plastic tasje had ze bij zich waar de vissies in zaten. Opa Urk had er al een paar gebakken en ik moest er nog een paar zelf bakken. Gelijk maar in de koelkast gezet en maandag lekker de gebakken opgepeuzeld. Maar liefst 4 tongetjes, lekker.
Vanmiddag hadden de kids al warm gegeten, dus de weg was voor mij vrij om de rest van de vissies op te peuzelen. Trek net die zak los en er zitten maar liefst 4 schoongemaakte scholletjes in. Maar ik ben de enige visliefhebber hier. De rest loopt al te kokhalzen bij de geur. Dus wat moet je dan. Klokje een half uur vooruit gezet toen de kids buiten aan het spelen waren. Ik naar buiten en zeg tegen de kids: "Hebben jullie al op de klok gekeken?" "Het is al weer 7 uur, bedtijd!" Goh zegt Julian, dat is snel. Ja, zeg ik, de tijd gaat snel als je aan het spelen bent. (Gniffel, gniffel.)
Naar bed met dat gespuis!
Die trap af gesprint, scholletjes gebakken en net heerlijk opgegeten. Lik mijn vingers nu nog af! Best wel veel eigenlijk, 4 vissies tegelijk.

Straks nog even een wereldpotje voetbal kijken. Godenzonen zijn het (ahum).

Vandaag op het werk hadden we nog een gesprekje met mijn naaste collega's. Ik zal geen namen noemen. Geef ze wel een letter. Collega A. en collega B. Collega B had een paar spulletjes op de site staan en waarempel ze kreeg ook nog biedingen. Voor een paar laarzen zelfs meer dan dat ze ervoor betaald heeft. De koper betaalde grif het geld en gaf ook nog een kleine fooi voor de verzendkosten. We kregen het dus over pakketpost en wat de mensen wel niet denken als er weer eens een pakketje ergens wordt afgeleverd. Vroeger was dat niet zo normaal. Als je een pakketje kreeg, waar niet zoveel op stond (behalve Discreet Verpakt) dan wist de hele buurt gelijk al weer wat je had besteld. Vooral als het pakketje ook nog een vreemd brommend geluid maakte :-). A en B wisten precies waar we het over hadden en konden dan ook in geuren en kleuren vertellen hoe zo'n pakje verstuurd wordt. Hmmm, beetje verdacht. Toen er ook nog advertenties van dokterskleren en schooljufkleren van de site werden geplukt, waren de rapen natuurlijk weer gaar. V. zou het wel leuk vinden zal collega B. wel hebben gedacht. - genoeg hierover -
We hebben natuurlijk ook nog hard gewerkt.

Het loopt weer tegen het einde van het jaar en de feestjes komen er weer aan. Heb ik het gisteren nog gehad over een bowlingfeestje, daar komt nog in de aankomende tijd een teamuitje bij, het kerstfeest van de company, Sint komt nog langs op de werkvloer, dan moeten we natuurlijk ook nog met de familie sint gaan vieren. Drukke tijd in het verschiet. Ach, ook wel gezellig. Zo tegen het einde van het jaar.

Dan maar weer de spreuk voor vandaag:

Niets zo charmant

Als een discreet verpakt tegeltje aan de wand

Vrienden

Door het drukke leventje hier in de polder en de afstand tussen E'oord en Bornerbroek zie ik mijn vrienden niet zo vaak meer. We hebben er niet zoveel tijd voor. Ik heb een vriendengroep van 15 man. De meesten getrouwd en onderhand aan de kinderen, enkele door verschillende omstandigheden single of gescheiden. Maakt allemaal niet zoveel uit. Omdat Miranda en ik beiden onregelmatige werktijden hebben en ook nog 7 dagen in de week werken, is het voor ons lastig in te plannen wanneer we weer eens een keertje richting B'broek gaan. Als we dan een weekend vrij hebben, dan ga je toch als eerste naar je ouders en je familie. Dus voor je het weet is het al weer zondag en zit je in de auto richting de polder. Met in het achterhoofd dat je weer niet bij die of bij die bent geweest. Ach ja, c'est la vie. Vind het ook niet zo heel erg, hoor. Maar af en toe is het wel gezellig om eens een pintje met je vrinden te pakken.
Nu werd ik eergisteren opgebeld door een vriend, dat de jaarlijkse bowlingavond weer voor de deur staat. Ah, gezellig. Heb er echt zin in. Gelijk gekeken of ik vrij ben, ja dat ben ik. Miranda weet het nog niet. Ik ga in ieder geval en hoop natuurlijk dat Miranda ook mee kan. Gelukkig heb ik nog een aantal vakantiedagen die dit jaar nog op moeten, dus gelijk maar vrij gevraagd voor de zondagavond daarop. Want ik weet wel hoe het gaat. 7 uur in de kroeg. Met een taxi naar de bowlingbaan. Twee uurtjes die kegels omgooien. In de tussentijd natuurlijk genietend van een gele rakker met een schuimkraag. Daarna weer de kroeg in en voordat je het weet is het 4 uur of zoiets en lig je laveloos bij je ouders in bed. Of heel misschien wel op je knietjes voor de wc om alles er weer haarfijn uit te kotsen.

Maar ik heb er zin in!!

Ga nu de Lama's kijken, het leukste programma van de week. Tot morgen.

Lekker vissie!

Vanmorgen maar weer eens uit bed rond een uurtje of 8, half 9. De kids gaan dit weekend naar hun vader. Ze worden opgehaald door hun opa en oma en komen morgenavond weer thuis. Ze zijn er onderhand aardig aan gewend, alleen is het al weer een maand geleden en Esmée heeft niet zoveel zin. Ze huilt dan ook bijna de hele tijd en zegt dat ze niet wil. Dat gaat je aan het hart, maar het is gewoon niet anders. Dus zeg je maar weer dat ze het heel gezellig gaan krijgen en dat het maar voor één nachtje is. Morgen zijn ze al weer thuis. Miranda moet nog helemaal mee lopen naar de auto om haar er in te zetten. Ze zijn weg. Nu maar hopen dat ze het ook echt gezellig hebben en dat ze niet moord in brand schreeuwt in de auto. Haar een beetje kennende zal dit ook wel meevallen en waarschijnlijk lacht ze al weer als ze Emmeloord uit rijden.

Daarna ben ik naar de sportschool gegaan om de laatste puntjes van deze week bij elkaar te sprokkelen. Drie kwartier roeien, hardlopen en cross trainen later heb ik 44 punten gehaald. Ik moet er 40 deze week, dus het is gelukt. Ik moet nog een paar punten van vorige week inhalen, maar dat gaat wel lukken.

In huis is het heerlijk rustig, we nemen een bakkie en ik spring onder de douche. 's Middags nog even de Lange Nering in geweest en daarna ben ik op de bank gaan liggen en heb een uurtje geslapen. Heerlijk. Tegen het eind van de middag zijn we naar Tollebeek gereden. Op visite bij Miranda's moeder. We gaan daar ook eten. Stoeltje voor Sil meegenomen en daar de week doorgenomen onder het genot van een bakkie leut en een lekkere koek. Dan komen de oma en opa van Miranda binnen. Opa en oma Urk. Gezellige mensen met een heerlijk Urks accent. Ik versta gelijk de helft niet meer, maar het klinkt wel leuk. "Och heden, wat is dat kereltje gegroeid." "Een gezellig mannetje, hoor." "Iene van zien va en moeder, dat zie je zoo." Enkele uitspraken van oma. Opa heeft vroeger in de vis gewerkt en krijgt nog regelmatig een emmertje tong of schol achter de deur geschoven. Het gesprek gaat dan ook al snel over vis. Hij heeft vanmiddag nog 4 scholletjes schoon en wel in de diepvries gelegd. Aangezien ik de enige visliefhebber ben, loopt het water mij al in de mond. "Och jongen, vind je een vissie zo lekker." "Trijn neemt er zo een paar voor je mee." "Weet je wel hoe je ze moet bakken?" "Bak je de vissies in de boter of in de olie?" Ik zeg dat ik ze in de olie bak. Eerlijk gezegd had ik even geen idee hoe ik ze bak, maar in de olie leek me wel verstandig. Zeer waarschijnlijk was in de boter niet goed genoeg geweest en hadden ze me gezegd dat in de olie veel lekkerder is. En dat is ook het geval. "Oh ja, jongen, wij bakken ze ook altijd in de olie." "Heerlijk." Opa bied zelfs aan om de vissies voor mij te gaan bakken, dan smaken ze pas lekker. Ik zeg natuurlijk geen nee. Heerlijke mensen!

Rond een uur of acht weer naar huis. Sil is doodop. We rijden bij ons de straat in en de herrie komt je tegemoet. Het café tegenover ons geeft vanavond een of andere houseparty. Niet normaal, wat een gedreun. We moeten onze fietsen wegzetten, anders gaan ze kapot. Iemand van het feest bied aan om ze bij hem in de flat neer te zetten en hij brengt ze morgen terug. Je moet er maar op vertrouwen. Thuisgekomen Sil snel een flesje gegeven en dat knulletje in bed gelegd. Wij allebei natuurlijk snel in onze trainingsbroek en strak shirtje. Niet omdat dat onze avondoutfit is, maar dat is onze gabberkleding! We staan dan ook al snel te hakkuh in de kamer. Miranda heeft mijn kop kaalgeschoren en ik heb bij haar de zijkanten helemaal kaalgeschoren en ze heeft nu een mooie paardestaart. We hebben net al even gekeken of we de babyfoon kunnen horen in de kroeg. Als je er met je oor op ligt, dan hoor je het nog wel redelijk goed. Gelukkig heb ik nog een paar pilletjes in huis en al gauw staan we elkaar strak aan te kijken. We gaan dan ook zo maar naar beneden, want voor je het weet zijn die pilletjes uitgewerkt!
Je zou het bijna geloven!! Nee hoor, we zitten netjes in de kamer naar de Tros te kijken. Lekker burgelijk te genieten van een Grolschje. De ramen trillen er wel in, ik hoop dat we nog een beetje slapen vannacht. Moet morgen wel om half 9 werken.

De spreuk voor vandaag:

Vis moet zwemmen!

We nemen nog maar een biertje. Prettig weekend allemaal.

Even proberen foto's toe te voegen!

Wie is wie?

Wat een weertje weer

Sjonge jonge jonge, wat een heerlijk weertje toch, ahum.
Ik ben niet vies van een beetje regen, hoor. Maar waarom moet het dan nu net regenen als wij in de planning hebben om naar de kermis te gaan. Beloofd is beloofd, dus na het eten met z'n allen naar de kermis. Geen kip te doen natuurlijk. Tussen 5 en 7 is ook iedereen aan het eten, zelfs de mensen van de kermis zelf. In ieder geval had Julian vrij baan in de botsauto's. Er was niemand, dus mocht hij helemaal alleen in het karretje. Wat een bekkie, zeg. Hij glunderde van oor tot oor. Esmée had iets meer pech, want de mensen van de draaimolen hadden ook schaft. Dus ze kon er niet in. Ach en wee. Gelukkig weet Juul voor haar een mooie Dora pop met zo'n grijper te pakken. Allebei weer tevreden. Pap en Mam en Sil staan er maar beteuterd achter, zichzelf nat laten regenen. Na een uurtje over de kermis te hebben gebanjerd snel weer in de auto en hop naar huis. Daar een lekkere warme chocolademelk. Dikke pyama's aan en lekker onder de wol. Mmmm, wat kan het leven voor die ukkies toch soms heerlijk zijn.

Vandaag op het werk was het rustig. Halinka is weer terug na haar sabbatical. Ja, bij ons op het werk hebben we sabbatical. Als je 5 jaartjes je best hebt gedaan, mag je één hele maand uitrusten. En laat ze dat nu net in September hebben gedaan. Mooi weertje erbij, ze heeft er van genoten. Maar zei ze:"Ik heb jullie ook wel gemist, hoor!" Dat is dan wel weer leuk om te horen.

Even over Sil. Mijn allessie. Wat een lekker ventje is het toch. Zodra iemand mij kan uitleggen hoe ik hier foto's op krijg, dan zal ik er eentje van hem posten. Hij heeft van zijn tante sokjes gekregen met een beertje bovenop. En natuurlijk zit er een belletje in dat beertje. Dus als hij in de box ligt met zijn beentjes in de lucht, dan bellen zijn voetjes. Hij vind het prachtig en vreet die beertjes bijna op. Dat jochie ligt helemaal in een stuip. Heerlijk!

Een uitspraak uit het boekje bij ons op de wc:

Ik vind dat mijn papa moet leren om zelf zijn pantoffels te halen!

Heerlijke herfst

Het weer is eindelijk omgeslagen naar de herfst. Ik weet dat niet iedereen het hier mee eens is, maar voor mij mocht die zomer wel afgelopen zijn. Elk jaargetijde heeft zo zijn charme, zo ook de herfst. De bladeren beginnen al een beetje bruin te worden en je kunt overal weer op zoek naar kastanjes.
Miranda moet vanavond werken en ik ben de hele dag vrij. Eindelijk weer een dag samen in huis. Het komt vaak voor dat er wel één van ons moet werken. Bij M. op het werk houden ze rekening met mijn rooster. Wat op zich wel weer lekker is, we hoeven geen oppas te regelen. Maar soms is het echt sleutel afgeven en we gaan weer.
M. heeft vanmorgen Juul naar school gebracht en ik stond klaar om aan de karaoke fitness te beginnen. Uiteraard met de gezusters Tollebeek. Lekker gesport zo vroeg op de morgen. Helaas moet ik deze week 40 punten halen en vorige week heb ik het niet gehaald, dus dat betekent drie keer naar de sportschool. Maar het kan gelukkig. En ik heb er ook wel zin in.
Omdat we niet zo vaak samen zijn, moeten we de taken wel netjes verdelen. Ik moet eerlijk zeggen dat M. het meeste in huis doet, maar ik draag wel mijn steentje bij waar ik kan. Vanavond mag ik eten koken, dus straks even naar de super voor inkopen.
Vroeger kon je je niet indenken dat de man aan het koken, wassen of strijken was, maar tegenwoordig zie je dit steeds meer. Is niets mis mee, als je het maar goed met elkaar overlegd. Alhoewel, dit hoeft bij ons niet echt. Het loopt vanzelf. Heel af en toe leggen we een briefje klaar wat er nog moet gebeuren. Dit is een beetje voor de gein.

Even iets anders:
Wat eten tweetjes? Ook brood?

Heb niet zo veel meer te melden eigenlijk. Daarom dan ook maar de spreuk van vandaag:

Als man heb ik natuurlijk het laatste woord thuis:

"Ja schat", "goed schat"

Weekend

We schrijven maandagochtend 09.10 en we nemen maar weer eens plaats achter de home pc om een bloggie te maken. Mijn laatste blog was al weer afgelopen vrijdag, dus het wordt hoog tijd. Wat hebben we gedaan het afgelopen weekend.
Zoals ik al in mijn vorige blog heb verteld zijn mijn ouders en zus en haar kids afgelopen zaterdag op visite geweest. We zien elkaar gemiddeld één keer per maand, het is een uur en een kwartier rijden. Dus altijd gezellig als ze weer langs komen. Maar dat gaat niet zomaar, natuurlijk. Je wilt als goede zoon laten zien dat je het altijd netjes hebt, alles opgeruimd, wc moet nog schoon, je kent het wel. Miranda moest zaterdagmorgen werken en ze kwamen zaterdagmiddag. Dus vroeg eruit en aan het poetsen. Gelukkig zijn de twee oudsten ook nog wel eens lief en ze hebben me goed geholpen. Bij ons op het platje was het net of er een speelgoedbom was ontploft en het schuurtje deed de laatste tijd dienst als basketbalnet, waar we alles van een afstand ingooiden. Druk bezig denk je dan dat het ook nog wel voordelen heeft als je visite krijgt. Dan wordt alles in ieder geval weer schoon. Kids hebben hun speelgoed opgeruimd, het hok van Snuffie (ons konijn) schoongemaakt en als laatste nog even met de waterslang spuiten voor een blinkend eindresultaat.
Juul kan bijna niet wachten tot ze komen. Sten (zoon van mijn zus, dikke vriend van Juul) moet eerst voetballen en daarna rijden ze gelijk richting de polder. En eindelijk rond half twee zijn ze er dan. De appelflappen hadden gretig aftrek en een lekker bakkie koffie ging er ook wel in. De planning is om naar de kindermiddag in de Lange Nering te gaan. Maar eerst wil mijn vader nog naar een aardappelboer om een zak authentieke uit de polderklei getrokken aardappelen te kopen. Voor €4,50 per 10 kilo. Koopje. Zo gezegd, zo gedaan. Snel naar Versluis en daarna weer naar huis. Iedereen klaar en de Lange Nering in. Daar hebben de kids zich geweldig vermaakt in de ballenbak en de sweefmolen. Thuisgekomen lekker iets drinken en de hapjes staan op tafel. Patatje gehaald door Ma en Marlon (mijn zus). Voor dat je het weet is het al weer 7 uur en ze gaan weer richting Twente. Het was weer ouderwets gezellig en het is toch altijd fijn om elkaar weer te zien. Beetje opgeruimd en we lagen om kwart over tien in bed. Als dertiger trek je het af en toe niet meer. Een jaar of tien geleden lag je ook rond die tijd in bed, maar dat was alleen een beetje voorslapen voor een lange stapnacht.

Gistermorgen moest Miranda al weer vroeg werken en ik lag lekker nog in bed, Sil het flesje gegeven en heerlijk Formule 1 gekeken in bed. De twee oudsten waren uiteraard al beneden, maar het bleef verrassend stil. Ze moeten natuurlijk ook bijkomen van die zaterdag. Verder niet zo veel gedaan gisteren. Nog even naar de eendjes geweest (volgende week gaan we naar de tweetjes) en een lollie gekocht bij het tankstation. Gisteravond gewerkt tot 12 uur. Was een rustig avondje. Nog wel een afspraak gemaakt met de Tollebeek collega's om een vreemde combinatie van Fitness en Karaoke te gaan doen deze week. En volgens mij moet ik woensdag naar een verjaardag en iemand meenemen naar Streetdance, we zien het wel.

De tegelspreuk voor vandaag:

God
schiep
uit
gouden korenaren
de
twentenaren
en uit
de rommel
en de resten
de mensen uit het westen