Koopjesjagers

Zoals iedereen tegenwoordig wel iets koopt via Marktplaats, struinen wij ook regelmatig de site af op zoek naar koopjes.
Miranda koopt wel eens kleren voor de kids en af en toe ben je op zoek naar iets groters.

Nu we ons huisje toch wel redelijk ingedeeld hebben, missen we eigenlijk nog een fatsoenlijke computerkast. De computer staat bij ons in de woonkamer. Dit is bewust gedaan overigens. De kinderen worden ouder en je kunt ze goed in de gaten houden als ze op het internet aan het snuffelen zijn. Je zit tegenwoordig binnen een klik of vijf van een spelletjessite naar een of andere pornosite. En dat willen we natuurlijk voorkomen. Iedereen heeft hier zijn eigen account en die zijn allemaal beveiligd, maar je weet maar nooit.

Terug naar de computerkast. Uit ons vorige huis hebben we nog zo'n kwantum bureau, waar alles los op staat. Dat ding viel bijna uit elkaar en Sil vind het maar al te mooi om het toetsenbord op de grond te gooien of om de muis (met zo'n balletje) te pakken. Dus wij op zoek naar een computerkast die ook nog bij onze andere meubels past.

Zo komen we op een kast die ons wel aanstaat. Een bod geplaatst, mailtje gestuurd en binnen een uur de koop rond gemaakt. Het enige nadeel is dat de kast in Haarlem staat, maar daar was de prijs dan wel naar. Afgesproken om hem zondag (gisteren) op te halen. Eerst moest ik nog werken tot 4 uur en daarna richting Haarlem. Mijn schoonmoeder wilde wel op Sil passen en mijn schoonvader had ook wel zin in een ritje en hij heeft een bus, dus gisteren rond half 5 zaten we met zijn drieën dan ook in het busje op weg naar Haarlem. Dat is toch nog een dik uur rijden, maar dat mocht de pret niet drukken. Onderweg kwamen de verhalen van vroeger naar boven. Ze kregen het al gauw over een auto die ze in Purmerend hadden gekocht en al van die verhalen. Zo heb ik ook nog een verhaal over een auto toevallig ook in Haarlem.

Vroeger hadden we natuurlijk nog geen Marktplaats, dus alles ging via de krant. En dan was de Telegraaf met zijn zaterdagkrant de favoriet. We hadden vroeger een Mazda 626 hatchback en pa vond het tijd voor een andere auto. Een nieuwer model Mazda 626 zou het moeten worden. Dus de krant afgespeurd op zondagmiddag en ja hoor, in Haarlem stond er eentje. Gebeld met die vent en gevraagd of de auto er nog goed uitzag, km stand, welk model het was etc. etc.
Die vent wist pa te overtuigen en we moesten natuurlijk gelijk gaan kijken. Ik denk dat ik een jaar of 10 was en daar gingen we dan met het hele gezin op zondagavond richting Haarlem. Nu was dit natuurlijk een hele trip vanuit B'broek. Achterbank ging plat, dekbed en kussens mee en we konden lekker achterin gaan slapen.

Volgens mij was het rond een uur of 9 dat we daar aankwamen en daar stond die auto dan in het donker onder een afdak. Weinig licht erbij en je kent het wel. Autokenner als mijn vader is, stapt hij uit de auto en het eerste wat natuurlijk opvalt was dat het helemaal geen nieuwer model was. Gewoon hetzelfde model die we toen ook hadden. De bom barstte uiteraard en na een kwartier schelden en foeteren op die vent, gingen we dan ook weer onverrichterzake richting B'broek. Wat was pa kwaad. Dat herinner ik me nog als de dag van gisteren.

We hebben volgens mij nog nooit zo'n lange terugreis gehad. Het is echt zo'n verhaal wat je zeker één keer per jaar weer hoort.

Gelukkig hadden wij die pech niet en ik zit hier nu te typen voor onze computerkast. Het is een tv/computerkast. De deurtjes kun je in de kast schuiven en er zit een uitschuifbare lade in voor het toetsenbord. Natuurlijk moet alles dan gelijk aangesloten worden en als je Miranda een beetje kent, moeten er dan weer een aantal meubels verplaatst worden en kabels verlegd worden. Het oude computermeubeltje ligt nu achter thuis op de bult rotzooi voor de stort. Op de plek waar de computer stond, staat nu onze andere kast en voor de thermostaat hebben we nu de computerkast staan.
Staat goed allemaal. Langzamerhand krijgen alle meubels hier in de koloniale kleur. Doet lekker warm aan.