En weg is je vrije leventje

Met uitzondering van een paar traantjes in het begin ging het allemaal perfect. De juf zei dat ze wel 10 van deze jongetjes zou willen hebben. Leuk!

Week 44

Ja, ja. We zitten al weer halverwege week 44.

Binnenkort komt de Goedheiligman weer in het land. Hij is al te bewonderen op de tv. De Xmas uitnodiging van het werk is al ontvangen en menig winkel heeft de kerstspullen al weer uitgestald. Binnenkort maar weer eens kijken.

Wat brengt week 44 in huize Nollen?

Vandaag heb ik weer een fitcheck gedaan. In een vlaag van verstandsverbijstering heb ik me afgelopen maandag weer opgegeven voor de sportschool. Dit had ik in 2006 ook al een tijdje gedaan en vervolgens ben ik steunend lid geweest. Dat heb ik nog het langst volgehouden. Anyway, alles is een beetje achteruit gegaan in vergelijking met destijds. Maar ik heb een goed excuus! Ben nu al weer een dik jaar gestopt met roken. Nu gaan we de conditie weer opbouwen en uiteraard de daarbij behorende kilo's weer kwijtraken.

Verder is het vrijdag de eerste schooldag van onze Sil. Afgelopen weekend kregen we bericht dat hij geplaatst is op de peuterspeelzaal. Dat gaat wat worden. We hebben al een Dora beker en Dora lunchbox gekocht en binnenkort komt daar een super stoere Diego rugzak bij! Hij is apetrots. Ben benieuwd wat dat gaat worden. Hoop dat de juf hier nog iets van kan maken, want wij hebben het opgegeven:

Waar zouden we zijn zonder de trein

Vrijdagavond. De twee oudsten zijn naar hun vader, moeders moet zaterdag werken, je zusje is zaterdag jarig en jij bent alleen in huis samen met je kind. Wat doe je dan?

Dan ga je naar de verjaardag. En dan krijg je het idee om eens een keer de trein te pakken. Vind zo'n jochie toch ook wel leuk. Gevraagd of hij mee wil in de trein. Dat hadden we beter niet kunnen doen. Meneertje dacht gelijk in de trein te stappen en stond al met zijn jas in de hand klaar voor vertrek. "Nee, nee, morgen gaan we!". "Ok, morgen". Dan eerst nog even shoppen. Je moet natuurlijk wel genoeg lekkers mee hebben voor onderweg. In de auto naar het bruisende centrum van Emmeloord dacht meneertje al weer dat we naar de trein gingen. "Ok, naar de trein, tsjoeke tsjoeke, tuut tuut!" "Nee, nee, morgen gaan we. Eerst nog even een tukkie doen."

De volgende ochtend vrouwlief naar het werk gebracht om 7 uur. Terug naar huis om de tas in te pakken en gelijk maar doorgereden naar Kampen alwaar we de onbekende wereld van het openbaar vervoer betreden. Wat gaan we meemaken? Een koe op het spoor, vertragingen, op hol geslagen wagonnetjes, net een trein missen als je moet overstappen?

Om 8.03 uur staan we op het perron te Kampen te wachten op het gele gevaarte. Meneertje staat naast me met zijn berenrugzak op luidkeels tsjoeke tsjoeke, tuut, tuut! te roepen en doet a la Diego een verrekijker na. "Waar is de tjein nou, ik ziet nog geen tjeintje?" Hij komt zo jongen, ga maar niet te dicht bij de rails. En daar komt ie aan hoor! "Papa, papa, de tjein!"

Ingestapt en een plekje gezocht. Dat is 's ochtends nog wel te doen. Met open mond en ogen die er bijna uitvallen gaan we op pad. De trein meerdert vaart en al gauw zijn het koetjes, schaapjes, vrachtwagens, bussen, bootjes, vogels en nog veel meer dingen die ons voorbij schieten. Eerst maar eens een lekker banaantje. Beloofd is beloofd.

"Station Zwolle, station Zwolle" komt er uit de luidsprekers. Meneertje kijkt omhoog. "Kijk pap, de trein praat!" In Zwolle hebben we 25 minuten transfertijd, dus eerst maar eens een bakkie leut erbij. Vervolgens in de stoptrein richting Hengelo. Niet zo'n goed plan. Toch een stuk of 7 stops voordat we er pas uitmogen en meneertje denkt bij elke stop dat we er al zijn! Dan wordt de kapstok ontdekt en daar moet dan ook zijn jas aan hangen. Luidkeels trekt meneertje aan zijn jas en roept Tsjoeke, tsjoeke, tuut, tuut. Met nog een kwartiertje te gaan zet hij een onvervalst Lang zal ze leven in om even in de stemming te komen en de hele trein ligt in een deuk.

Eindelijk aangekomen in Hengelo en meneertje wil er nu ineens niet uit. Ik sleep hem mee en als de conducteur al op zijn fluitje heeft geblazen springen we de trein uit. Pfff, het zal je maar gebeuren dat je je stop mist. Daar staat de jarige job ons al op te wachten. Na een uurtje of 4 op de verjaardag te zijn geweest (wat trouwens erg gezellig was!) en waar meneertje zijn buikje vol heeft gevreten met Bugles gedipt in knoflooksaus worden we weer naar de trein gebracht. Nu maar gekozen voor de intercity naar Deventer, overstappen naar Zwolle en vervolgens overstappen naar Kampen. Iets meer bedrijvigheid zeg maar. De jarige job en Britt uitzwaaiend zucht meneertje een keer diep en gaat tegen mij aan liggen om binnen 2 minuten in een diepe slaap te vallen. Met het hoofd in het zonnetje, kindje op schoot besluit ik ook even mijn oogjes dicht te doen. Mmmm heerlijke momenten zijn dat toch. Totdat er toch ineens een vreemd penetrant geurtje de trein bedwelmd. We kijken om ons heen en niemand schijnt iets gedaan te hebben. Ik kijk naar beneden en ja hoor! Onze superheld is even flink bezig zich te ontdoen van een donkerbruin, papperig goedje. Met een kleine glimlach op zijn gezicht kijkt hij me aan als we eindelijk in Deventer aankomen.

Aldaar hebben we 7 minuten. Gelukkig hoeven we niet naar een ander perron te sprinten en ik bedenk me geen moment en duik met mijn snufferd in de beerput om met behulp van 379 doekjes roodaanlopend de twee kadetjes van onze superheld te verschonen. Ik word vriendelijk aangekeken door vrouwen die het allemaal wel snappen. Net op tijd klaar voor de trein. Dit is een dubbeldekker. Mooi! We gaan bovenin zitten. Meneertje is al weer aardig wakker en kletst al weer ronduit. Ik kijk om me heen, we zitten met 4 personen in deze wagon. Waarom? Geen idee. Ik kijk naar buiten en zie ineens Silence op de ramen staan. Silence? Stilte? Oh shit, we zitten in de stiltewagon. Al excuserend gaan we gelijk ergens anders zitten.

Na nog een vlekkeloze overstap komen we weer in Kampen aan, waar we de auto pakken naar huis. Het is nu zondagavond en meneertje heeft het er nog steeds over. Dat moeten we vaker doen.

Oeps vergeten......

Sander, van harte jongen!

Aqua Zoo deel 2

Na in augustus al een keer met zijn drietjes naar Leeuwarden te zijn geweest, was het vanmiddag tijd om met ons complete gezinnetje een middagje Aqua Zoo te gaan doen.

Miran moest tot 13.00 uur werken en de dierentuin was tot 17.00 uur geopend, dus dat was een beetje aan de krappe kant. Maar al met al liepen we om kwart voor 3 het park binnen en dan heb je toch echt nog wel ruim de tijd om het park door te lopen.

Geen megapark, maar wel leuk voor de kids. Moet eerlijk zeggen dat ik het ook wel gezellig vond. Dit kwam ook door het keurige gedrag van de kids. Julian had de camera in de hand, dus die had mooi iets te doen en Esmée en Sil liepen ook zonder te zeuren netjes door.

Op de helft van het park nog even het waarschijnlijk laatste ijsje van dit jaar gescoord, daarna doorgelopen naar de aapjes en de kangaroes. Net op tijd om het voeren van de zeehonden te zien en ook nog een half uur tijd over om te ravotten in de speeltuin.

Vantevoren hadden we de kids al ingeprent dat we niet naar de Mac gaan onderweg. Je komt er maar liefst 4 tegen :-(. Gewoon een zondags soepje met broodje knakworst. Het ging er wel in als een Happy Meal. Je krijgt wel honger van de buitenlucht.

Dat was het dan wel weer. Deze week hebben we niet zoveel op het program. Ik werk de hele week en Miran alleen morgen nog. Verder gaan we nog oefenen voor ons verrassingsoptreden tijdens de "trouwerij"van mijn zusje. Maar dat moet je niet verder vertellen :-)

Ineens heb je het.....je wordt automonteur

Vandaag het automonteurtje gespeeld. Het slot van de auto had het begeven. Kon wel op slot, maar daarna niet meer open. Eerst was Miranda de pineut en moest de ANWB erbij komen.

Afgelopen vrijdag was ik de pineut. Wetende dat de auto wel op slot kan, maar vervolgens niet meer open kan, stap ik nietsvermoedend op het werk uit de auto....stop de sleutel in de deur....en draai....en denk.....shit......wat doe ik nu!.... en dan hang je weer aan de lijn met de ANWB...die vervolgens binnen het uur weer de helpende hand bieden.

Maar vanochtend kwam het pakketje met een nieuw (lees MP 2de hands) setje sloten. Voor de zekerheid maar Pascal gebeld (zoveel verstand heb ik nu ook weer niet van auto's) maar toch maar zelf begonnen.

En waarempel....binnen een uur had ik twee portiersloten en een achterklepslot vervangen. Whoehoe!

De auto kan weer op slot!

Keuringsdienst van waarde

Weet je wat ik nu een leuk en interessant programma vind?

De Keuringsdienst van Waarde: http://www.rvu.nl/kvw/

Vanavond een uitzending over de citroen:

Hij is geel, zuur en hij glimt. En er is niemand op de wereld die er nog nooit één heeft gezien. Een citroen. Iedereen weet wat het is, maar wat maar heel weinig mensen weten is hoe het komt dat citroenen glimmen. De verslaggevers van de Keuringsdienst van Waarde konden het eerst ook niet geloven toen ze er van hoorden. Elke citroen wordt als een antiek meubel in de boenwas gezet en gepoetst. Waarom? Vraag dat maar aan de Keuringsdienst van Waarde.

Ik kan bijna niet wachten :-)

Effe lachen

Truusje vraagt aan de juf of ze naar de wc mag.
Even later komt Truusje weer snikkend de klas binnen, de juf vraagt wat er aan de hand is.
Truusje zegt: ik zat op de wc en toen kwam allemaal bloed.
Goh denkt de juffrouw dat meisje is voor het eerst ongesteld, maar dat moeten de ouders maar vertellen. D
us de juf zegt: ga maar even naar huis, jantje brengt je wel even.
Onderweg vraagt jantje wat er is.
Truusje zegt: ik heb allemaal bloed in mijn broekje.
Jantje vraagt of ze het wil laten zien.
Truusje schaamt zich er nog voor maar na veel gezeur laat ze het uit eindelijk zien.
Ze doet haar rokje omhoog en haar broekje omlaag.
Jantje: geen wonder dat je bloed, je hele snikkel ligt eraf!!!

Luxemburg

"Wo wollen Sie den eigentlich hin?" vraagt de buschauffeur ons in Luxemburgs Duits, nadat we een hele rit met lijn 16 mee zijn gereden. Op onze hotelkamer hadden we de route mooi uitgestippeld. Opstappen op het vliegveld, dan zou de bus langs het centrum rijden om vervolgens via het station weer terug te rijden naar het centrum.
Het klopte allemaal aardig tot het moment dat we het station passeerden. De bus reed alsmaar rechtsaf, terwijl we voor mijn gevoel toch echt linksaf moesten. Snel het kaartje erbij gepakt en ja hoor. We hebben ons vergist. Dan maar de rit blijven zitten en op de terugweg uitstappen in het centrum.
"Nach'm Centrum", zeg ik in onvervalst Luxemburgs Duits.
"Dann haben Sie den verpasst", zegt de chauffeur. "Ja, da waren wir auch schon hinter gekommen", roep ik terug. "Ich werde Ihnen sagen wann Sie drauss gehen sollen". "Ok, vielen dank, herr chauffeur. Na een ritje van een uur toch nog op de plek van bestemming.
Maar elk nadeel heb zijn voordeel! Onderweg kwamen we een grote supermarkt tegen waar we zondag nog even naar toe zijn geweest.

Zo, we zijn dus een weekendje weg geweest. Zonder de kids, heerlijk met zijn tweetjes. De eerste twee uur in de auto hebben we dan ook geen woord gesproken. Gewoon genieten van de rust. Kids zijn in Twente geweest, waar ze ook een heel fijn weekend hebben gehad.

Na een rit van zo'n 4 1/2 uur kwamen we bij ons hotel aan. Vlak bij het vliegveld, maar door dubbele thermopane geen last van gehad gelukkig. Mooie kamer, heerlijk ontbijt, je kent het vast wel.

Even opfrissen en de stad in. In het eerste gedeelte van het centrum viel onze mond toch aardig open van verbazing. Sjezus, wat duur allemaal. Bleek achteraf de PC Hooft afdeling van Luxemburg te zijn. Pffff, gelukkig ook nog winkels en restaurants voor de normale mens. Onder het genot van een biertje en de heerlijke avondzon hebben we ons diner genuttigd om vandaar moe maar voldaan nog voor elven in een diepe slaap te vallen.

Zaterdag is de dag dat het moet gebeuren. Vroeg er uit (vooraf een soort van route uitgestippeld wat we allemaal willen zien). We trekken de gordijnen weg en wat zien we. Helemaal niets. Alleen maar mist. Vol goede moed de bus ingestapt. Eerst dus een uur vertraging door de bus, daarna de markt op geweest, een paar imposante kerken van binnen en buiten bekeken, andere gebouwen bekeken en toen besloten om naar het dal wat door de stad loopt af te dalen, omdat de mist toch niet is weggetrokken en zo zien we niet zo enorm veel. Maar alles wat je naar beneden gaat, moet je ook weer omhoog. Dat hebben we geweten. De Alpe d'Huez is er niets bij.
Maar al met al een heerlijk dagje gehad en toch nog veel gezien.

Zondag zijn we dus nog even naar de mega supermarkt geweest (zeg maar een halve Makro). Daarna een bakkie gedaan op het vliegveld waar we nu meer zicht hadden. Terug naar het hotel, koffers gepakt en weer naar Nederland gereden. Kids opgehaald en om een uurtje of half 10 waren we weer thuis.

Morgen nog één dagje vrij en dan mag ik weer werken. Zo'n weekje vliegt voorbij!

Tijd voor verandering

De bomen zijn weer verkleurd, de bladeren vallen weer. December komt er al weer aan. Dus tijd voor een nieuwe layout.

- Update -

Ik was inderdaad de Games vergeten. Er staan er weer een paar. Als je er eentje mist, dan hoor ik het wel.

Out of Office

Thank you for checking my weblog.
I am currently out of the office. I will be back on the 16th of october.

For urgent matters, please do not call me.

See you later, alligator.

Er is een kindeke geboren op aard

En wel in Marknesse.

Vannacht is er weer een wonder geschiedt en heeft een klein meisje voor het eerst het levenslicht mogen aanschouwen.

We werden rond een uur of half 6 vanochtend wakker gebeld door het zusje van Miranda met de blijde mededeling dat het allemaal goed is gegaan en dat Britt is geboren.

Natuurlijk zijn we net even op kraamvisite geweest. Erg schattig hoor! Trotse ouders en een wolk van een baby.

Gefeliciteerd!!!

Hei Elei Kuck Elei

Wat heeft Hei Elei Kuck Elei met dit blog te maken?

Alles!

Wat betekent het:
Wellicht de bekendst klinkende woorden uit die toch wel licht komische Luxemburgse taal, het Letzebuergs. Hei Elei kuck elei was een zéér populair nieuwsprogramma met veel sport, gepresenteerd in het Letzebuergs. Het betekent zoveel als 'Moet je nu eens kijken'. Hoewel alle Luxemburgers deze taal bezigen is D'Letzebuerger Sprooch, een Moezel-Frankische volkstaal, pas sinds 1984 een officiële taal. Naast het Duits en het Frans.

We hebben een drukke week voor de boeg. Ik moet nog 3 dagen werken en dan ben ik heerlijk een week vrij. Aanstaande vrijdag rijden we met zijn tweeën richting Luxemburg om daar een weekendje de boel te verkennen. Zonder kids, zonder hond, zonder niks. Heerlijk.

Verder hopen we toch deze week oom en tante te worden. De zus van Miranda was afgelopen donderdag uitgerekend. Zal toch niet zo lang meer duren, lijkt me toch. Spannend!

Dan wordt het weer tijd voor het pimpen van mijn bloggie. Dat blauwe is me te zomers. Tijd voor een winterachtig, guur weerderig, vroeg donkerig blog.

Dus ik zeg maar zo:

Hei Elei Kuck Elei

En verder

En dan maar afwachten of je de volgende ochtend nog visjes hebt. Eerlijk gezegd was ik er wel een beetje bang voor.

's Ochtends gelijk naar beneden gerend (het lijkt wel vroeger toen je de schoen had gezet) om te kijken en in het aquarium zwemmen de visjes in het rond alsof er niets gebeurd is. Met zijn allen voor het glas wachtend op voer. Naar de keuken waar de quarantaine visjes zitten en daar was het iets minder rooskleurig. De discus heeft het wonder boven wonder overleefd maar de "prinses of burundi" helaas niet. Wel jammer, maar ik was al lang blij dat de discus het overleefd heeft. Dus toch maar weer terug gezet in het aquarium en hij zwemt weer vrolijk rond.

Natuurlijk hebben we de boeken er op nageslagen en waarschijnlijk heeft het toch allemaal aan de temperatuursschommeling gelegen. Alleen die luchtbult in de discus kan ik nog niet verklaren.

Dan een ander verhaal:

Junior

De tijd vliegt voorbij. Dat heb je echt niet in de gaten. Junior is inmiddels al weer 2 1/2 jaar oud. We hadden hem al opgegeven voor de peuterspeelzaal met in het achterhoofd dat we daar als hij een jaartje of 3 is wel verder mee gaan. Nu is ons mannetje zo snel aan het ontwikkelen en vinden we eigenlijk ook wel dat hij al wel klaar is voor het grote werk zeg maar. Dus hebben we hem ingeschreven bij een peuterspeelzaal. Het blijkt nu dat de wachtlijst niet eens zo lang is daar. De kans is best wel groot dat hij nog dit jaar voor het eerst naar school gaat.

Zie je het al voor je!

1 meter mens met een diego rugtas naar school :-)