Daar liggen ze dan

180 stuks basaltkeien, formaat ongeveer 15x15x15. Gekocht in Hoogkarspel. Ja, dat ligt in Noord-Holland, maar het valt nog in de 'hemelsbreed 50 km zone' op MP. En ik kon ze dichterbij niet vinden. Op zich niets mis mee natuurlijk, maar de manier waarop ze hier zijn gekomen is wel een blog waard.

Na mailverkeer tussen adverteerder en koper (ik) was de koop rond. Het leken me nogal zware keien, dus ik heb hem voor de zekerheid gevraagd hoeveel ze per stuk wegen. Dan kan ik daar rekening mee houden met het type aanhangwagen.

"Remco, ze wegen 3 kg per stuk ongeveer". Dat leek me wel licht, dus nogmaals gevraagd.
"Remco, ze zijn niet allemaal even groot, maar gemiddeld 3 kg".

Toch voor de zekerheid maar een tandemasser meegenomen die 960 kg gewicht mee mocht nemen. Dat moest geen probleem zijn. Binnen no time lagen de keien in de kar en reden Julian en ik vanochtend weer fluitend richting de dijk. Totdat ik voor een stoplicht stond en de auto toch wel erg veel moeite had om op tempo te komen. Hmm, het voelt ook best wel als een zware vracht. Ik rijd op een 80 km weg strak 80 een bocht door en die kar die begint me toch te zwiepen. Nu heb ik geleerd dat je dan gas moet geven om de zwiep er uit te krijgen, maar er gebeurde niets toen ik het gaspedaal indrukte. De auto's achter me namen grote afstand. Dan maar van het gas af en langzaam remmen. Gelukkig werd het zwiepen minder en na een paar honderd meter kon in de auto op een oprijstrook zetten. Pfff, dan breekt je het zweet even uit. Zou ik dan te zwaar beladen zijn of was het toeval dat ik een klein rukje aan het stuur gaf of zoiets? Na een paar minuten peinzen toch maar besloten om door te rijden.

Ik rijd de dijk op, krijg gelijk een windvlaag in de flank en daar ging de aanhangwagen weer. Gelijk de eerste de beste parkeerplaats op gereden en het thuisfront gebeld dat ik een probleem heb. Schoonvaders kwam een stief uurtje later met zijn bus, waar we een derde in hebben overgeladen. "Misschien zijn de bandjes te zacht?". De weg weer op en gelukkig was het probleem verholpen. Gelijk een tankstation opgezocht om de bandjes op te pompen. Maar daar zat genoeg lucht in. Julian heeft doodsangsten uitgestaan en kreeg spontaan buikpijn van het hele avontuur.

Thuisgekomen hebben we gelijk de weegschaal gepakt en er een kei op gelegd. 9 kilo per stuk maar liefst. Geen wonder! Dus geen 540 kg vracht, maar een dikke 1500 kg!

Een wijze les voor de volgende keer en niet vertrouwen op een ander. Heb hem nog wel even een mailtje gestuurd en daar stonden geen lieve woordjes in :-)

Goed weekend iedereen!