En dan ben je de bruidegom

En dan na een week hard werken is het zo maar donderdag. Wauw, wat vliegt zo'n week voorbij. Alles staat gereed om de gasten te ontvangen. Alleen hoe kom je de ochtend door. Natuurlijk ging de wekker al vroeg. Rond een uurtje of half 7. Elles was al aanwezig. Gelijk aan de koffie en broodjes smeren. De afspraak was om iedereen rond een uurtje of 11 aanwezig te hebben. Dan aan de koffie, naar boven de kleren aan, evt. nog een paar foto's en hup naar het gemeentehuis. Een beetje drentelen buiten in afwachting van de eerste gasten dan maar. In het tegenoverliggende weiland hadden we een tijdelijke camping gemaakt waar de caravan van mijn ouders stond. Daarnaast zou mijn schoonvader met zijn caravan komen te staan. Bijna heel Emmeloord blijft slapen, dat gaat nog gezellig worden.

Tuut tuut. Daar komt schoonpaps aangereden. Bus en caravan gewassen. Caravan op de plek en aan de koffie. Ik loop er maar een beetje omheen te drentelen in afwachting van wat er allemaal komen gaat. Eigenlijk voel ik me nog wel vrij rustig. Dit is zeg maar de eerste ochtend van de week dat we het rustig aan kunnen doen. Daar profiteren we dan ook maar van. Langzamerhand komt de rest van de genodigden aangereden en rond een uurtje of half 12 zitten we allemaal in de tent aan de koffie met broodjes. De sfeer zit er gelijk goed in. Miranda is die ochtend al naar de kapper geweest en gaat met haar moeder en zussen naar boven om de trouwjurk aan te trekken. Ik loop ook maar naar boven en schiet nog snel even onder de douche om mij daarna in mijn pak te hijsen. Zoals een echte man sta ik een stief kwartiertje later al weer beneden. Klodder gel in de haren, tandjes gepoetst, kleertjes aan en 4 liter geur op mijn lichaam.

Dan is het natuurlijk wachten op het moment dat Miranda klaar is en van de trap af komt. Heb haar nog gewaarschuwd om voorzichtig te doen. Ze zal niet de eerste zijn die van de trap stuiterd. Het is zo ver. We schrijven half 1 en Miranda is klaar om zichzelf te showen. Foto's zeggen meer dan woorden. Ze zag er adembenemend uit. Niet half door haar jurk, maar vooral haar uitstraling. Ze geniet van elk moment. Hah, mijn traanbuis schiet gelijk vol. Slik, slik, die hebben we gehad. Vervolgens met de hele familie op de foto natuurlijk. Dat gaat echt snel. Met die, met die. Zijn we al met jullie op de foto geweest. En dan is het al 1 uur. Over een half uur worden we verwacht in het gemeentehuis. Jongens, allemaal in de auto.

Als trouwauto hadden we een BMW Cabrio te leen gekregen van mijn zwager. Helaas liet het weer het niet toe om de kap naar beneden te hebben. Jammer, maar dat mag de pret niet drukken. Op ons dooie gemakkie door Bornerbroek, zodat iedereen zijn ogen de kost kan geven om Bornerbroek in zich op te nemen. Vervolgens via de nieuwe snelweg naar Wierden waar we een klein kwartiertje later voor het gemeentehuis stonden. Natuurlijk moesten wij wachten en de familie kreeg te tijd om zich op te stellen. Nog even snel de bandjes laten gieren van de BMW en langzaam rijden we voor het gemeentehuis. Shit, corsage geknapt. Dan maar af. Miranda galant uit de auto gehaald en we werden netjes ontvangen door de bode. Ik werd de trouwzaal in gewezen en de gasten konden allemaal hun plekje opzoeken. Muziek aan en gaan met die banaan.

Miranda's vader komt met zijn dochter binnenstappen en geeft me een ferme knuffel. Veel geluk samen. Ja hoor, de eerste tranen zijn een feit. De ceremonie vliegt voorbij en na een geweldig gezongen lied door mijn zusje (From this moment van Shania Twain) geven we elkaar het jawoord en worden de handtekeningen door ons en de getuigen gezet. Zoals beloofd is het daarna snel ten einde en kunnen we als getrouwd stel naar buiten lopen. Pfff, dat hebben we gehad. Buiten moeten we nog even wachten en Sten komt met een mandje aanlopen waar drie witte duiven in zitten. Mooi gezicht om ze weg te zien vliegen. In de auto door de regen weer terug naar Bornerbroek. Daar aangekomen zijn we overladen met kado's en liefdevolle felicitaties. De bruidstaart werd aangesneden en na een snelle bak koffie zitten we te genieten van het eerste biertje.

Helaas heeft het zo'n beetje de hele ochtend geregend en het springkussen is erg nat. 's Middags klaart het gelukkig iets op en met een paar doeken en een waterstofzuiger krijgen we het springkussen toch nog zo droog dat er redelijk in gesprongen kan worden. Gelukkig maar. De middag vliegt voorbij. Je ziet iedereen gewoon genieten. Perfect. We moeten de tent in en daar worden blaadjes uitgedeeld. Op het deuntje van Faria heeft pa een liedje gemaakt natuurlijk over ons. Erg leuk en totaal onverwacht. Moeders pakt de accordeon erbij en al gauw zingen we allemaal uit volle borst mee.

Daarna is het langzamerhand tijd om te eten. Iedereen helpt even mee en al gauw staat het buffet klaar. Het ziet er allemaal prachtig uit. Miranda's zus en haar vriend verrassen ons nog door een mega visschotel voor te bereiden. Mmmm, lekker. We hebben heerlijk gegeten. Daarna kakt het feestje een beetje in. Maar dit is logisch na zo'n drukke dag. Bakkie koffie er bij, iedereen pakt even een half uurtje voor zichzelf om bij te tanken. Daarna komt de sfeer er al weer snel goed in en we hebben nog een hele gezellige avond gehad.

Moe maar voldaan liggen we om half 3 's nachts in bed als man en vrouw naast elkaar.

Al met al hebben we een geweldige dag gehad. Alles was top geregeld, maar wat mij het meeste bij zal blijven is de liefde en warmte die iedereen uitstraalde die dag. Iedereen super bedankt voor deze onvergetelijke dag. Iedereen bedankt voor de kaartjes die we in Bornerbroek en thuis hebben ontvangen. Helemaal top!