Juul van school gehaald, thuis appelflapje gegeten (nog lekker warm, mmmm). Miranda komt thuis en toen begon het.
De auto is eindelijk klaar en die moet opgehaald worden. Juul beloofd dat we dat samen gaan doen, maar alle kinderzitjes uit de auto gehaald vorige week. Miranda moet naar de kapper om 4 uur, Juul moet naar de kapper om half 6, er moeten nog boodschappen worden gehaald (hele week geen auto gehad, dan haal je alleen het broodnodige), er zit bijna geen druppel benzine in de auto. En ondertussen dat meisje maar kletsen en kletsen en kletsen. Je begint je er al een klein beetje aan te ergeren.
Lopend naar de garage met een verhoger in de hand naar de garage (vlak bij werk). Volgas naar het tankstation en volgooien die hap. Daarna naar huis. Bij de AH is de cola in de aanbieding en mijn geliefde Grolsch is bijna op, dus daar nog even snel naar toe ( kon nog net!) Thuisgekomen de sleutel overhandigen en M en E naar de kapper. Denk je even rust, echt niet. Sil is wakker en hij krijgt de tandjes erdoor. Je kent het wel (ik dus nu ook). Bijna half zes komen de dames terug en kon ik met Julian en Esmée (moet uiteraard ook mee, kan ze de kapper helpen vegen) naar de kapper, daarna snel weer naar de AH shoarma halen. Je moet toch iets eten. En dat meisje kletst maar door. De ergenis wordt al iets erger en ik merk dat mijn reakties steeds kribbiger worden. In huis vlees in de pan, met z'n allen aan tafel en happen maar. Ik lust dat niet, ik lust dat niet, ik wil dat niet, neeeee, neeeeee, neeeeee. Aldus dat "lieve" blonde meisje. We zitten beiden op hete kolen en de toonhoogte van ons wordt ineens een stuk harder. Ze schrikt er iets van, maar niet voor lang. Miranda moet morgenvroeg ook werken en we hebben nog steeds niet de grote boodschappen gedaan. Alleen met drie koters morgenvroeg is echt geen optie. We schrijven inmiddels half 8. Hup in de auto en we kijken elkaar aan en schieten in de lach. Twee verhitte ouders die alleen maar foeteren op alles en iedereen. Natuurlijk stoot ik mijn hoofd ook nog eens tegen de achterklep. In de Aldi was het al niet veel beter.
Eindelijk in huis en gelijk maar de kids naar bed met het smoesje dat het dan eerder morgen is en dan komen hun vriendje en vriendinnetje. Ze trappen er gelukkig in en eindelijk zitten we dan met een bakkie cappucino op de bank. Shit, ik zou vanavond ook nog naar de fitness. Gaat nu niet meer lukken, morgen ook niet. Halen we volgende week wel weer in.
Waarschijnlijk is alles hierboven vrij herkenbaar, hoop ik. Mocht dit niet zo zijn, dan vernemen wij dit graag. Wij nemen dan zo spoedig mogelijk professionele hulp :-)
Morgen komen paps en mams, heb ze al weer een week of 6 niet gezien. Is toch best wel lang.
Uiteraard hoort hier ook een passende tegelspreuk bij, die te lezen valt bij mijn andere oma in de keuken:
Van het concert des levens
krijgt niemand een program
6 reacties:
.... tijd voor professionele hulp... dit is ABSOLUUT NIET herkenbaar... !!!!
Mijn mini-me-blondies doen dat never nooit zo... :-)
nee, is voor mij ook niet herkenbaar ;-)
Dat appelflappen bakken is bij mij onherkenbaar. Moet je gewoon bij de bakker halen (proffesionele hulp) :-) Nee hoor heel herkenbaar alleen hoort er bij ons ook nog ergens elkaar de hersens in slaan tussen.
Die appelflappen maken kennen wij hier ook niet, want die lusten mijn mannetje en kindjes niet, dus helaas pindakaas.
Maar dat geklets is voor mij heel herkenbaar. Tegenwoordig houden wij nog wel eens een wedstrijdje wie het langst zijn mond dicht kan houden,..........heerlijk 2 minuten rust, hahahaha.
En....hoe vonden ze de appelflappen?
Een reactie posten