Ik zal voor de verandering hier weer eens mijn wandelverhaaltje schrijven. Dan kan zusje op ons 4daagse blog schrijven.
Gisteren was het dan tijd voor de eerste grote uitdaging. Een tocht van 40 kilometer stond op het programma in Kuinre.
Je kon je vanaf 6.30 uur inschrijven en de start was om 7.00 uur. Ik dacht dat als je je had ingeschreven je wel gelijk weg mocht, maar ze waren strikt aan de tijd. Heb daar dus eerst een dik kwartier gewacht tot het 7 uur was. In ieder geval ging de deur open en gingen we op pad. Er konden allerlei afstanden gelopen worden met verschillende starttijden. We liepen met een man of 30 weg zo ongeveer.
Het zijn net een stelletje halve zolen die even aan elkaar willen laten zien hoe goed ze wel niet kunnen wandelen. Ik liep als vierde bij de start weg en binnen het kwartier hadden ze me allemaal al ingehaald. Laat maar gaan. Eerst maar eens een beetje warm worden en zelf op tempo komen.
Het ging voorspoedig in na anderhalf uur hadden we er al 10 kilometer op zitten. Ik had in de planning om ongeveer om de 2 uur wandelen te pauzeren. Maar het ging zo lekker dat ik ben doorgelopen en na 3 uur wandelen heb ik mijn eerste pauze in Ossenzijl genomen. Bakkie leut erbij. De fanfare die stond te spelen en na 10 minuten weer op pad. De Weerribben op richting Kalenberg.
En toen kreeg ik het toch wel een beetje moeilijk. Begon te zweten en kreeg ineens erge honger. Daarnaast had ik het bordje van 20 kilometer gemist, dus ik wist niet hoever ik al was. Nu kun je dat wel een beetje inschatten maar een referentie is dan altijd wel fijn. Ik kon merken dat ik nog geen langere tochten dan 25 km in de benen heb. We liepen door Kalenberg en door het dorpje Nederland. Het volgende dorp zou Baarlo moeten zijn. Dat zou dan mijn tweede stop worden.
Niet zeuren, gewoon doorlopen was op dat moment het motto. En ineens zag ik een geel bordje waarop stond dat we de 30 km gepasseerd zijn. Nog maar 10 km. Wauw, dat geeft je een boost. Gelijk daarna was een rustplaats. Daar even gezeten en weer door.
Ondanks kleine pijntjes hier en daar gingen de laatste 10 km van Baarlo via Blankenham naar Kuinre voorspoedig. Ik kwam dezelfde man tegen tijdens de bollenroute bijna uit de boot viel en we hebben samen verder gelopen. Heb je nog wat te kletsen.
Zo rond kwart over 2 kwamen we weer in Kuinre aan waar mijn moeder en mijn zusje (die de 20 km hadden gelopen) me al op stonden te wachten om samen de laatste kilometer door het dorp te lopen. Deze weg was voor deze dag omgedoopt in de Via Tulipa. Met een bosje tulpen in de hand liepen we richting mijn vader die ons stond op te wachten. Hij had met de omroeper afgesproken dat die man even een verhaaltje ging doen als wij er langs kwamen en nietsvermoedend hoorden we ineens onze namen omgeroepen worden. Erg grappig!
Moe maar voldaan heb ik gisteren op de bank uitgerust.
Nu nog wel spierpijn en een blaar onder mijn voet (mijn eerste), maar verder gaat het wel. Vanmiddag naar Tollebeek voor moederdag en ik denk dat ik dat stukje ga lopen. Even de boel weer laten bewegen.
In ieder geval weer een stapje dichterbij de conditie die we nodig hebben voor de 4 daagse.
Alle moeders een fijne dag vandaag!
Oh ja, bij thuiskomst lag een presentje op mij te wachten. Mijn vrouwtje had een rugkrabber voor me gekocht. Eindelijk :-)
