Daar zijn we weer

Je kunt me de rug op!

Vorige week maandag mijn dienst verplaatst naar middag/avond om thuis te zijn voor 2 zieke jongens. Was het hele weekend al aan het schilderen en moest Sil zijn bed alleen nog een keer aflakken. Dat kan mooi maandagochtend. Pak mijn kwast, buk voorover, krak, gelijk weer rechtop, pijn zakt weer weg, valt wel mee, buk weer voorover, kraaak, foute boel.
Een enorme pijnscheut en ik ben achterover gevallen op een matras die daar lag. En daar lig je dan. Kon geen kant op. Sil geroepen die mij heeft geholpen. Miranda gebeld, maar die nam niet op. Ok, ze moet werken dus heeft ze haar mobiel niet bij zich. Anderhalf uur heb ik daar gelegen en wachten op Miran.

In ieder geval de rug helemaal vast zitten. Dinsdags naar de dokter geweest en de rest van de week behelpen. Al draaiend en kruipend naar de wc, later lukte het met krukken gelukkig.

Vrijdag was de eerste dag dat ik weer los kon lopen. Maar niet voor lang.

In de tussentijd belde Gamma dat ik een helikoptervlucht heb gewonnen. Dat was dus afgelopen zaterdag. Hartstikke leuk natuurlijk, maar helaas nu niet. Even een belletje met schoonpapa en hij nam graag mijn plek in.

Zaterdag ging het al weer stukken beter, maar voor de zekerheid toch nog een dagje op krukken gelopen. Naar de helikoptervlucht geweest (was echt wel gaaf!) en daarna weer op de bank.

Zondag voelde het goed en kon ik eindelijk de hele dag weer vrij lopen. Man, wat een genot is dat.
Vandaag weer gewerkt gelukkig.

Nu thuis ook weer rustig aan het werk. De meubels moeten wit worden en we zijn met de zolder aan het opruimen. De tijdelijke vuilnisbelt achterhuis wordt steeds groter. Ik denk dat ik het niet ga redden om alles in 1 keer naar de vuilstort te brengen.

Dat was het wel weer. Tot de volgende keer.