Kinderen druk? Hoezo?

Vandaag een vrije dag van het werk. Dan denk je een rustig dagje. Het tegendeel was waar. Miranda moest vanmorgen werken van 8 tot 1. Ik mocht dus Juul naar school brengen. Esmée en Sil moeten dan ook mee. Dus alles onder de douche, bammetje, drinken, jasje aan en die trap weer af. Sil in de wagen en hopakee richting school lopen. Niets aan de hand. Op de terugweg tegen Esmée gezegd dat we iets lekkers gaan halen bij de Super de Boer. Daar aangekomen ineens in het hoofd om appelflappen te gaan maken. Morgen krijgen we visite uit tukkerland. Pa, Ma, mijn zus met haar twee kids. Wel lekker dan om een zelfgemaakte appelflap bij de koffie te eten. Zo gezegd, zo gedaan. Met Esmée aan de tafel goudreinetten schillen, kwastje erbij, dichtklappen en aanprikken met het vorkje. Niets aan de hand, alleen dat dat meisje wel erg veel kletst.
Juul van school gehaald, thuis appelflapje gegeten (nog lekker warm, mmmm). Miranda komt thuis en toen begon het.
De auto is eindelijk klaar en die moet opgehaald worden. Juul beloofd dat we dat samen gaan doen, maar alle kinderzitjes uit de auto gehaald vorige week. Miranda moet naar de kapper om 4 uur, Juul moet naar de kapper om half 6, er moeten nog boodschappen worden gehaald (hele week geen auto gehad, dan haal je alleen het broodnodige), er zit bijna geen druppel benzine in de auto. En ondertussen dat meisje maar kletsen en kletsen en kletsen. Je begint je er al een klein beetje aan te ergeren.
Lopend naar de garage met een verhoger in de hand naar de garage (vlak bij werk). Volgas naar het tankstation en volgooien die hap. Daarna naar huis. Bij de AH is de cola in de aanbieding en mijn geliefde Grolsch is bijna op, dus daar nog even snel naar toe ( kon nog net!) Thuisgekomen de sleutel overhandigen en M en E naar de kapper. Denk je even rust, echt niet. Sil is wakker en hij krijgt de tandjes erdoor. Je kent het wel (ik dus nu ook). Bijna half zes komen de dames terug en kon ik met Julian en Esmée (moet uiteraard ook mee, kan ze de kapper helpen vegen) naar de kapper, daarna snel weer naar de AH shoarma halen. Je moet toch iets eten. En dat meisje kletst maar door. De ergenis wordt al iets erger en ik merk dat mijn reakties steeds kribbiger worden. In huis vlees in de pan, met z'n allen aan tafel en happen maar. Ik lust dat niet, ik lust dat niet, ik wil dat niet, neeeee, neeeeee, neeeeee. Aldus dat "lieve" blonde meisje. We zitten beiden op hete kolen en de toonhoogte van ons wordt ineens een stuk harder. Ze schrikt er iets van, maar niet voor lang. Miranda moet morgenvroeg ook werken en we hebben nog steeds niet de grote boodschappen gedaan. Alleen met drie koters morgenvroeg is echt geen optie. We schrijven inmiddels half 8. Hup in de auto en we kijken elkaar aan en schieten in de lach. Twee verhitte ouders die alleen maar foeteren op alles en iedereen. Natuurlijk stoot ik mijn hoofd ook nog eens tegen de achterklep. In de Aldi was het al niet veel beter.

Eindelijk in huis en gelijk maar de kids naar bed met het smoesje dat het dan eerder morgen is en dan komen hun vriendje en vriendinnetje. Ze trappen er gelukkig in en eindelijk zitten we dan met een bakkie cappucino op de bank. Shit, ik zou vanavond ook nog naar de fitness. Gaat nu niet meer lukken, morgen ook niet. Halen we volgende week wel weer in.

Waarschijnlijk is alles hierboven vrij herkenbaar, hoop ik. Mocht dit niet zo zijn, dan vernemen wij dit graag. Wij nemen dan zo spoedig mogelijk professionele hulp :-)

Morgen komen paps en mams, heb ze al weer een week of 6 niet gezien. Is toch best wel lang.

Uiteraard hoort hier ook een passende tegelspreuk bij, die te lezen valt bij mijn andere oma in de keuken:

Van het concert des levens

krijgt niemand een program

Rectificatie!!!!!!

Oeps, gelijk al weer een rectificatie. Dat is een goed begin van de blog.
Ik werd vanmiddag door ons barbiepopje op het feit gewezen dat haar vriendje niet lijkt op Fledder, maar op Vledder. Verandert niets aan het feit dat ik nog steeds vind dat hij er niet op lijkt, maar Barbie kon me vertellen dat hij gisteren zijn haar in de war had en toen leek hij toch echt op Vledder. Ze moest toch wel even schrikken toen ik haar de link gaf naar mijn blog. Dat meisje kreeg bijna geen adem meer. Dacht nog even aan mond op mond beademing, maar dan moest ze zich weer bijstiften. Een plastic bekertje koud water doet dan ook wonderen.

De dag van vandaag, wat heeft die mij gebracht.
Een heerlijk, rustig ochtendje gehad. Twee oudste kids naar school en Miranda (mijn meisje!) en ik de Lange Nering in geweest. Best wel een eind lopen, zonder auto. Zie ik op het grote plein nog een collega lopen, ook eentje uit het oosten des lands, dus ik op mijn beste boers: "He, Winterswiek!" Iedereen kijkt je aan, maar dat maakt niet uit. Even naar de Kruidvat voor een paar scheermesjes. Tering duur dat spul, maar je moet er een beetje goed bijlopen (voor de meisjes, zeg ik dan altijd) Daarna een bakkie gedaan bij de Hema met z'n drietjes (Sil was er natuurlijk ook bij). Lekker, tussen al die vrouwen die net van de markt komen. Dan voel je je op en top man!

Vanmiddag naar mijn werk dus, moest van half 1 tot 8 uur werken. Goedemiddag tegen iedereen gezegd, altijd leuk. Behalve die uitspatting van mijn buurvrouw op de werkvloer weinig gebeurt. Na de pauze kwam er iets meer leven in de brouwerij. Het blijkt dat er een vrouw op het werk is, die speciaal een eigen blog heeft aangemaakt om mij van commentaar te voorzien. De eerste fan, yes!!!!

Oh ja, ik moet nog even mijn blognaam uitleggen. Hier is een beetje onduidelijkheid over. In mijn geboorteland (Twente) is het gebruikelijk dat iedereen een bijnaam heeft. Ook wel een scheldnaam genoemd, maar dit is meer van vroeger. Aangezien mijn opa vroeger bakker is geweest, kregen wij als bijnaam niej'n bakker. Opa heet Gerrad van 'n niej'n Bakker. Mijn vader heet dan weer Harry van niej'n bakkers Gait en ik heet, je raad het al, Remco van Harry van niej'n bakkers Gait. Dit een beetje in een modern jasje gestoken en de bakker verbasterd in het spaans maakt in mijn ogen elbakero. De klemtoon ligt trouwens op de e. Je spreekt het dus uit als elbakero en niet als elbakero. Duidelijk? ok.

Ik kom later nog wel een keertje terug op mijn roots. Nu eindigen we met een good old Twentse tegelspreuk, die te lezen valt bij Opa en Oma in de keuken:

As het oongeluk wil

Brek ie 'n vinger in 't nusgat

Dit was het weer voor vandaag. Iedereen een goed weekend, heb zelf nl. al weekend nu, hahaha.

Nou, daar gaan we dan. Het is volgens mij de bedoeling dat ik hier mijn dagelijkse leventje plaats.
Vandaag:
Vanmorgen vroeg opgestaan om een uurtje of 7. Eindelijk de hele nacht geslapen, na 2 lange nachten. Sil had koorts (waarschijnlijk komen de tandjes erdoor), Esmeé had keelpijn en Julian oorpijn. Zelf twee avonden tot middernacht gewerkt en gisteren om half 9 weer beginnen. Dat breekt je uiteindelijk aardig op. Maar vanmorgen ging het wel weer. Ik kon goed uit bed komen, peukie gedaan, bakkie leut, Sil de fles gegeven en ik stond om half 8 onder de douche.
Dan denk je, ik ga lekker met de auto. Waarom zou ik mij in het zweet jagen als ik de hele dag nog moet werken. Shit, de auto staat nog bij de garage. Al sinds vorige week donderdag. Moest een grote beurt hebben, nieuwe distributieriem en de jaarlijkse APK. Maar je raadt het al, er was weer eens van alles aan kapot. Nu is het nog wachten op een nieuwe (lees 2de handse) zekeringskast. Dus vanmorgen maar weer op het fietsje. Ach, ook best wel lekker zo door de ochtenddauw. Even langs de garage gefietst en ja, de auto staat nog steeds op hetzelfde plekje als gistermorgen.

Op het werk aangekomen iedereen goedemorgen gewenst en de computer maar weer eens aangezet. Eigenlijk wel een lekker, rustig dagje gehad. We zaten met z'n vieren, dus dan heb je ook tijd voor iets anders. Iedereen zit rustig zijn mailtjes te beantwoorden of oompje agent van informatie te voorzien. En dan ineens roept ze het weer, k*t. Ik schrik op en ja hoor. Het is weer eens ons barbiepopje die haar mondje roert. Elke dag hetzelfde. Van buiten strak in de luchtjes en zalfjes, van binnen een grote boerin. Ze heeft me nog een foto laten zien van haar nieuwe vriendje. Die zo veel op Fledder (die van de Cock, met c o c k) lijkt, vind ze. Ik kan geen gelijkenis vinden, maar a la. Trouwens is de Cock in het frans niet de Haan?

Thuisgekomen gelijk weer aan de bak. Drie kinderen die je aandacht nodig hebben, dus even lekker bijkomen is er niet bij. Maar dat is ook niet erg. We doen het met liefde. Gegeten met z'n allen en dan komt het. Ik moet naar de sportschool mijn puntjes bij elkaar sprokkelen. Ik heb helaas deze week niet zo veel tijd, dus kan niet zeggen ik heb geen zin, komt morgen wel. En ik had geen zin, maar toch maar weer gegaan.

Als je er maar bent, dan komt alles wel goed. Op de apparaten dan maar en fietsen, roeien, hardlopen en langlaufen alsof je leven ervan af hangt. Anderhalf uur later, stap ik tevreden van de loopband af en druk mijn pasje in de computer. Yes, 19 punten gehaald. Iets over de helft. Dus als ik deze week nog zo'n shift draai, dan hebben we het weer gered. Terugfietsend denk je aan je sixpack onder je t-shirt. Maar uit de douche stappend en de naakte waarheid aanschouwend, kom je weer tot de conclusie dat we nog wel een paar maanden of jaren door moeten sporten, wil die sixpack weer terugkomen. Of heb ik die nooit gehad. Ik weet het niet meer.

Ik ga lekker onderuit gezakt op de bank liggen, tot morgen.

Eerste keer

Mijn eerste keer als blogger.
En volgens mij ook de eerste man bij ons van de vloer die zijn blog begint. Tenminste voor zover bij mij bekend.
We gaan proberen om zo vaak mogelijk een leuk, interessant verhaaltje hier neer te zetten.